ΣΑΒΒΑΤΟ 22 Μάιος 2010
Η καγκελάριος κ. Άγκελα Μέρκελ αφού δέχθηκε να δανείσει η Γερμανία τις αδύναμες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, μεταξύ των οποίων την πρωτιά κατέχει η Ελλάδα, επιδιώκει στη ....συνέχεια να επιτύχει βαρύτατες ποινές για τους δημοσιονομικά απείθαρχους, όπως στερήσεις επιδοτήσεων ή και αποπομπή από την ευρωζώνη. (προφανώς δικαιούμαστε την πρώτη θέση λόγω των «Greek Statistics»). Ευτυχώς για όλους εμάς που το «πειθαρχικό έργο» της κ. Μέρκελ έχουν αρχίσει να αμφισβητούν κάποιες φωνές εντός και εκτός Γερμανίας.
Τις προάλλες μια Γερμανίδα ευρωβουλευτής δήλωσε ότι πρέπει να μας πληρώνουν 5 cents, για κάθε λέξη όσοι χρησιμοποιούν όρους της πολιτικής, της επιστήμης κλπ. που προέρχονται από την ελληνική γλώσσα. Δόξα στην Γλαυκώπιδα Αθηνά που με το σπινθηροβόλο βλέμμα της φώτισε τους αρχαίους προγόνους και μας άφησαν μεγάλη προίκα λέξεων για να ξεπληρώσουμε τα χρέη, αν και η πρόταση είναι αδύνατο να υλοποιηθεί.
Τη Δευτέρα 17 Μαΐου δεν παραβρέθηκε στην προβολή της νέας του ταινίας «Film Socialisme», στο 63ο Φεστιβάλ των Καννών, εξαιτίας προβλημάτων «de type grec» (τύπου Ελλάδας) ο Γάλλος σκηνοθέτης Ζαν-Λικ Γκοντάρ. Εξέφρασε την αλληλεγγύη του προς τους Έλληνες, λέγοντας ότι ο τεχνολογικός κόσμος χρωστάει χρήματα σ΄ εμάς αφού ο Αριστοτέλης ανακάλυψε τη λογική. Η Ελλάδα θα μπορούσε «να ζητήσει από το σημερινό κόσμο χιλιάδες εκατομμύρια για τα δικαιώματα του συγγραφέα και θα ήταν λογικό να της τα δώσουμε. Πάραυτα!»
Άντε τώρα να καταλάβει η Frau Nein ότι πρέπει να μας πληρώσει πνευματικά δικαιώματα (τους προγόνους δηλαδή!) και μάλιστα αυτοστιγμεί. Δεν θα το καταλάβει γιατί η κερδοσκοπία των αγορών έχει αρχίσει να κλονίζει το ευρώ και η κραταιά Γερμανία που μας θεωρεί ψεύτες, μάλλον θα αναρωτηθεί: «Εδώ καράβια χάνονται βαρκούλες αρμενίζουν;», αν αρχίσουμε να ζητούμε και τα ρέστα. Έτσι σ΄ εμάς φαίνεται να εναπόκεινται δύο πιθανές επιλογές.
Η πρώτη είναι να υιοθετήσουμε τη γερμανική λογική.
Πάντως ο ρασιοναλισμός του Καρτέσιου και ο ορθολογισμός του Αριστοτέλη, εκτός από ομοιότητες, έχουν και σημαντικές διαφορές. Στο πλαίσιο της επίλυσης των προβλημάτων με ξενόφερτες πρακτικές και μάλιστα τριαδικές, ίσως να μπορεί να πει κανείς στα γεροντάκια να φροντίσουν να μην τα πιάνει πονοκέφαλος γιατί τα ασφαλιστικά ταμεία δεν χορηγούν πλέον παυσίπονα! Σύντομα λοιπόν φαίνεται ότι θα τραγουδήσουμε και πάλι: «Ο κυρ Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή/ με ένα κανάτι κι ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ…» και μόλις τον δούμε να κοπανάει το κεφάλι του στον τοίχο για να του περάσει ο πόνος θα μετράμε ευρώ απ΄ τις συντάξεις για να πληρώσουμε τους τόκους των δανείων της γερμανικής και άλλης ευρωπαϊκής αλληλεγγύης!
Η δεύτερη επιλογή είναι αυτή που ανέδειξε ο υμνητής της ελληνικής σκέψης Ζαν-Λικ Γκοντάρ, αναφερόμενος στη φιλοσοφία, στη δημοκρατία και στην τραγωδία για να υπενθυμίσει τη σχέση τους. «Χωρίς Σοφοκλή δεν θα υπήρχε Περικλής. Χωρίς τον Περικλή δεν θα υπήρχε Σοφοκλής.» Ο Γάλλος σκηνοθέτης υπενθύμισε σε όσους μας κατηγορούν ως ψεύτες ένα συλλογισμό που είχε μάθει στο σχολείο: «Ο Επαμεινώνδας είναι ψεύτης. Όλοι οι Έλληνες είναι ψεύτες. Άρα ο Επαμεινώνδας είναι Έλληνας.» Οι απόψεις του ίσως να ανοίγουν στις βαρκούλες της δικής μας Οδύσσειας ένα νέο δρόμο μακριά από τα θωρηκτά της κ. Μέρκελ.
Ο δρόμος αυτός είναι εντελώς διαφορετικός από τη ρότα που μας χάραξε η τρόικα και την οποία επέλεξε να τηρήσει με μαθηματική ακρίβεια η κυβέρνηση, πλειοδοτώντας σε κατηγορίες και σκάνδαλα των προκατόχων της ή αποκαλύπτοντας διεθνώς γνωστά ονόματα Ελλήνων φοροφυγάδων (όχι ότι δεν πρέπει να εισπράξει τα έσοδα) προς ικανοποίηση της γερμανικής και διεθνούς νεοκαπιταλιστικής νοοτροπίας.
Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε και ο Κελαινεφής ( με σκοτεινά και μαύρα σύννεφα) Ζευς έχει σκεπάσει τη χώρα. Η επικοινωνιακή τακτική της κυβέρνησης και των ΜΜΕ θυμίζουν τον Ερίγδουπο (σαματατζή) Δία και ενισχύει τους ανέμους που ενδέχεται να τρομάξουν τον κυρ Αντώνη, αν και πέρασε στη ζωή του τόσο πολλά. « Μα ένα βράδυ ο κυρ Αντώνης στρώνει να κοιμηθεί/ κι όταν ξυπνάμε τον καρτεράμε στην πόρτα να φανεί/ μα ο κυρ Αντώνης δε θα βγει ποτέ του στην αυλή/ αφού για πάντα μες τ' όνειρό του θέλησε πια να ζει». Τότε όμως μήπως θα είναι πολύ αργά για να ξαναμαζευτούν οι άνεμοι στον ασκό;
Θα μου πείτε πώς να τολμήσει να πάει κάποιος κόντρα στη ρότα της ΕΕ; Ο Ευριπίδης έχει γράψει τον «Ιππόλυτο» μια τραγωδία στην οποία ο ήρωας αφοσιώνεται στη θεά Άρτεμη με αποτέλεσμα να θυμώσει η θεά Αφροδίτη και να θελήσει τον όλεθρο του Ιππόλυτου, τον οποίο και πέτυχε.
Ωστόσο οι αρχαίοι Ρωμαίοι πίστευαν ότι ο Ασκληπιός ανέστησε τον Ιππόλυτο και η θεά Άρτεμη τον μετέφερε σε ένα άλσος της Ιταλίας, στο οποίο απαγορεύονταν να μπουν άλογα επειδή πέθανε στο άρμα του, συρόμενος από αυτά.
Ο Ασκληπιός δεν υπάρχει σήμερα. Έχουμε όμως πάρα πολλούς ανά τον κόσμο Ζαν-Λικ Γκοντάρ. Μήπως αυτούς πρέπει να καλέσει η κυβέρνηση για να στείλουν το μήνυμα της τραγωδίας και της δημοκρατίας στη διεθνή κοινότητα και να φρενάρουν την επέλαση στα «άλογα κούρσας» του νεοκαπιταλισμού;
Γρήγορα όμως γιατί ο κυρ Αντώνης ετοιμάζεται να κοιμηθεί…
Τις προάλλες μια Γερμανίδα ευρωβουλευτής δήλωσε ότι πρέπει να μας πληρώνουν 5 cents, για κάθε λέξη όσοι χρησιμοποιούν όρους της πολιτικής, της επιστήμης κλπ. που προέρχονται από την ελληνική γλώσσα. Δόξα στην Γλαυκώπιδα Αθηνά που με το σπινθηροβόλο βλέμμα της φώτισε τους αρχαίους προγόνους και μας άφησαν μεγάλη προίκα λέξεων για να ξεπληρώσουμε τα χρέη, αν και η πρόταση είναι αδύνατο να υλοποιηθεί.
Τη Δευτέρα 17 Μαΐου δεν παραβρέθηκε στην προβολή της νέας του ταινίας «Film Socialisme», στο 63ο Φεστιβάλ των Καννών, εξαιτίας προβλημάτων «de type grec» (τύπου Ελλάδας) ο Γάλλος σκηνοθέτης Ζαν-Λικ Γκοντάρ. Εξέφρασε την αλληλεγγύη του προς τους Έλληνες, λέγοντας ότι ο τεχνολογικός κόσμος χρωστάει χρήματα σ΄ εμάς αφού ο Αριστοτέλης ανακάλυψε τη λογική. Η Ελλάδα θα μπορούσε «να ζητήσει από το σημερινό κόσμο χιλιάδες εκατομμύρια για τα δικαιώματα του συγγραφέα και θα ήταν λογικό να της τα δώσουμε. Πάραυτα!»
Άντε τώρα να καταλάβει η Frau Nein ότι πρέπει να μας πληρώσει πνευματικά δικαιώματα (τους προγόνους δηλαδή!) και μάλιστα αυτοστιγμεί. Δεν θα το καταλάβει γιατί η κερδοσκοπία των αγορών έχει αρχίσει να κλονίζει το ευρώ και η κραταιά Γερμανία που μας θεωρεί ψεύτες, μάλλον θα αναρωτηθεί: «Εδώ καράβια χάνονται βαρκούλες αρμενίζουν;», αν αρχίσουμε να ζητούμε και τα ρέστα. Έτσι σ΄ εμάς φαίνεται να εναπόκεινται δύο πιθανές επιλογές.
Η πρώτη είναι να υιοθετήσουμε τη γερμανική λογική.
Πάντως ο ρασιοναλισμός του Καρτέσιου και ο ορθολογισμός του Αριστοτέλη, εκτός από ομοιότητες, έχουν και σημαντικές διαφορές. Στο πλαίσιο της επίλυσης των προβλημάτων με ξενόφερτες πρακτικές και μάλιστα τριαδικές, ίσως να μπορεί να πει κανείς στα γεροντάκια να φροντίσουν να μην τα πιάνει πονοκέφαλος γιατί τα ασφαλιστικά ταμεία δεν χορηγούν πλέον παυσίπονα! Σύντομα λοιπόν φαίνεται ότι θα τραγουδήσουμε και πάλι: «Ο κυρ Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή/ με ένα κανάτι κι ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ…» και μόλις τον δούμε να κοπανάει το κεφάλι του στον τοίχο για να του περάσει ο πόνος θα μετράμε ευρώ απ΄ τις συντάξεις για να πληρώσουμε τους τόκους των δανείων της γερμανικής και άλλης ευρωπαϊκής αλληλεγγύης!
Η δεύτερη επιλογή είναι αυτή που ανέδειξε ο υμνητής της ελληνικής σκέψης Ζαν-Λικ Γκοντάρ, αναφερόμενος στη φιλοσοφία, στη δημοκρατία και στην τραγωδία για να υπενθυμίσει τη σχέση τους. «Χωρίς Σοφοκλή δεν θα υπήρχε Περικλής. Χωρίς τον Περικλή δεν θα υπήρχε Σοφοκλής.» Ο Γάλλος σκηνοθέτης υπενθύμισε σε όσους μας κατηγορούν ως ψεύτες ένα συλλογισμό που είχε μάθει στο σχολείο: «Ο Επαμεινώνδας είναι ψεύτης. Όλοι οι Έλληνες είναι ψεύτες. Άρα ο Επαμεινώνδας είναι Έλληνας.» Οι απόψεις του ίσως να ανοίγουν στις βαρκούλες της δικής μας Οδύσσειας ένα νέο δρόμο μακριά από τα θωρηκτά της κ. Μέρκελ.
Ο δρόμος αυτός είναι εντελώς διαφορετικός από τη ρότα που μας χάραξε η τρόικα και την οποία επέλεξε να τηρήσει με μαθηματική ακρίβεια η κυβέρνηση, πλειοδοτώντας σε κατηγορίες και σκάνδαλα των προκατόχων της ή αποκαλύπτοντας διεθνώς γνωστά ονόματα Ελλήνων φοροφυγάδων (όχι ότι δεν πρέπει να εισπράξει τα έσοδα) προς ικανοποίηση της γερμανικής και διεθνούς νεοκαπιταλιστικής νοοτροπίας.
Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε και ο Κελαινεφής ( με σκοτεινά και μαύρα σύννεφα) Ζευς έχει σκεπάσει τη χώρα. Η επικοινωνιακή τακτική της κυβέρνησης και των ΜΜΕ θυμίζουν τον Ερίγδουπο (σαματατζή) Δία και ενισχύει τους ανέμους που ενδέχεται να τρομάξουν τον κυρ Αντώνη, αν και πέρασε στη ζωή του τόσο πολλά. « Μα ένα βράδυ ο κυρ Αντώνης στρώνει να κοιμηθεί/ κι όταν ξυπνάμε τον καρτεράμε στην πόρτα να φανεί/ μα ο κυρ Αντώνης δε θα βγει ποτέ του στην αυλή/ αφού για πάντα μες τ' όνειρό του θέλησε πια να ζει». Τότε όμως μήπως θα είναι πολύ αργά για να ξαναμαζευτούν οι άνεμοι στον ασκό;
Θα μου πείτε πώς να τολμήσει να πάει κάποιος κόντρα στη ρότα της ΕΕ; Ο Ευριπίδης έχει γράψει τον «Ιππόλυτο» μια τραγωδία στην οποία ο ήρωας αφοσιώνεται στη θεά Άρτεμη με αποτέλεσμα να θυμώσει η θεά Αφροδίτη και να θελήσει τον όλεθρο του Ιππόλυτου, τον οποίο και πέτυχε.
Ωστόσο οι αρχαίοι Ρωμαίοι πίστευαν ότι ο Ασκληπιός ανέστησε τον Ιππόλυτο και η θεά Άρτεμη τον μετέφερε σε ένα άλσος της Ιταλίας, στο οποίο απαγορεύονταν να μπουν άλογα επειδή πέθανε στο άρμα του, συρόμενος από αυτά.
Ο Ασκληπιός δεν υπάρχει σήμερα. Έχουμε όμως πάρα πολλούς ανά τον κόσμο Ζαν-Λικ Γκοντάρ. Μήπως αυτούς πρέπει να καλέσει η κυβέρνηση για να στείλουν το μήνυμα της τραγωδίας και της δημοκρατίας στη διεθνή κοινότητα και να φρενάρουν την επέλαση στα «άλογα κούρσας» του νεοκαπιταλισμού;
Γρήγορα όμως γιατί ο κυρ Αντώνης ετοιμάζεται να κοιμηθεί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου