Αγώνας χωρίς υπονόμευση

Παρασκευή 28 Μαΐου 2010 

Του Παναγιώτη Ν. Κρητικού

Ο τόπος έχει μπει σε μια πορεία βαθειάς οικονομικής παρακμής και ο λαός μας θα δοκιμαστεί για απροσδιόριστο και μακρό χρονικό διάστημα. Ήδη, με την υπαγωγή της οικονομίας στους γνωστούς υπερεθνικούς  μηχανισμούς ελέγχου και.... εποπτείας έχουν προκύψει τεράστιες ανατροπές στα μέχρι τώρα  κοινωνικά δεδομένα, στον τρόπο ζωής  και στο άγχος της επιβίωσης των οικονομικά ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων. Μέσα  από μεγάλες και αδιόρατες κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες κυοφορείται και  διαμορφώνεται ένα καινούριο και εν πολλοίς άγνωστο σύστημα οργάνωσης και λειτουργίας για το δημόσιο και κοινωνικό βίο των Ελλήνων, ένα σύστημα με εξαρτησιακό χαραχτήρα.

Θα αποφύγουμε  τον πειρασμό να αναφερθούμε  στα γεγονότα που οδήγησαν τον τόπο στο οδυνηρό αυτό σημείο, δηλαδή στο ποιοί και πόσο φταίξανε και δεν θα επιδοθούμε  σε καταλογισμούς και επιμερισμούς ευθυνών. Και φυσικά στο αν έπρεπε να καταλήξουμε στην έσχατη λύση, δηλαδή στην υπαγωγή της χώρας στο Δ.Ν.Τ,,  για μόνο το λόγο, ότι πέρα από τις ευθύνες οι οποίες υπάρχουν και πρέπει να αποδοθούν,  θα υποβαθμίζαμε μια άλλη μεγαλύτερη αναγκαιότητα η οποία αφορά στην ευθύνη της πολιτείας να μετριάσει αφενός μεν το δυσβάστακτο οικονομικό βάρος του λαού, να αποτρέψει τα περαιτέρω δεινά που απειλούν μείζονος αξίας  εθνικά κεκτημένα και αφετέρου να οδηγήσει με ασφαλή πλεύση το εθνικό σκάφος εν όψει μάλιστα των νέων συσχετισμών και ανακατατάξεων, οι οποίες κυοφορούνται τόσο στον εθνικό μας περίγυρο, όσο και διεθνώς.

Περιοριζόμαστε σήμερα στην επισήμανση των εσωτερικών εξελίξεων και πάντα σε σχέση με τις επιπτώσεις των σκληρών οικονομικών  μέτρων. Είναι γεγονός, ότι τα μέτρα είναι μονόπλευρα, πλήττουν ευθέως τη μεγάλη μάζα των κοινωνικών δυνάμεων όπου απαρτίζεται από τους συνταξιούχους, τους μισθωτούς και τους ανέργους, ιδιαίτερα τους νέους για τους οποίους η πολιτεία δεν καταβάλλει καμιά ξεχωριστή  φροντίδα ώστε να τους δώσει προοπτική και ελπίδα.

Παράλληλα, το αναπτυξιακό πρόγραμμα είναι ανενεργό. Τίποτε δεν φαίνεται  στον ορίζοντα που να στέλνει ένα μήνυμα αισιοδοξίας ότι γίνεται κάποια  προσπάθεια ανάπτυξης, άρα,  περιορισμού της ύφεσης, και ότι θα μετριάσει τα δεινά που σωρεύει το σκέλος με το οποίο περικόπτεται το ήδη πενιχρό εισόδημα των ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων. Έτσι, η κοινωνία είναι ανάμεσα σε μια πρέσα η οποία την συνθλίβει.

 Δεν είναι μέχρι τώρα ορατή η  διαδικασία εφαρμογής αναπτυξιακών μέτρων μέσα από την αξιοποίηση  του προγράμματος ΕΣΠΑ, ούτε υπάρχει ο στοιχειώδης  προγραμματισμός ιδιωτικών  επενδύσεων ώστε να αντιρροπήσει τις αρνητικές συνέπειες που προκαλούν τα σκληρά μέτρα  προσαρμογής που έχουν επιβληθεί στο λαό. Θα αργήσει, φοβούμαστε, η όποια  εφαρμογή τους.

Εν τω μεταξύ, ο αδρανής σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη διαδραμών  χρόνος,  θα δημιουργήσει την ανάγκη  λήψης  πρόσθετων μέτρων, εξίσου σκληρών, αν όχι  σκληρότερων τα οποία δεν θα μπορέσει να αντέξει ο Λαός.

Η έλλειψη αναπτυξιακής πολιτικής οδηγεί στον αφανισμό της μικρής και μεσαίας επιχείρησης, με άλλα λόγια τις μικρής και μεσαίας  αστικής τάξης και την προλεταριοποίηση εκείνων των κοινωνικών ομάδων που αποτελούν τους μεσοσπονδύλους του αστικού καθεστώτος. Διαπιστώνει κανείς ότι  το σύστημα αντί να τους στηρίξει τους εξοντώνει. Και ένας κόσμος που χάνει την επαγγελματική του ύπαρξη και το μέλλον των παιδιών του θα σταθεί μαχητικός απέναντι  στο σύστημα.

Αυτό φαίνεται ότι δεν το βλέπει  η ηγεσία του τόπου. Δεν αντιλαμβάνεται, συνεπώς,  η πολιτική ηγεσία, πρωτίστως και προεχόντως η κυβέρνηση που οδηγείται ο τόπος και γιατί οδηγείται εκεί που οδηγείται.

Αντιλαμβάνονται ότι δημιουργούνται αντικειμενικές προϋποθέσεις μιας κοινωνικής έκρηξης με απρόβλεπτες τις οδυνηρές συνέπειες;

Ο Λαός δεν μπορεί να αντέξει πρόσθετα μέτρα και θα ξεσηκωθεί. Δικαιούται και υποχρεούται να αντιδράσει. Γιατί δεν δέχεται την οικονομική υποδούλωση, η οποία στην εποχή της παγκοσμιοποίησης αποτελεί τη σύγχρονη δουλεία των λαών.  Και πρέπει να έχουμε υπόψη όλοι μας ότι η ιστορία, δυστυχώς, επαναλαμβάνεται. Και σε αυτό τον τόπο επαναλαμβάνεται με δραματικότερο τρόπο. Εξηγούμεθα:

Κάποιοι θέλουν να εξαρτήσουν αυτό το λαό για αρκετές δεκαετίες. Και, γνωρίζουν, ότι προϋπόθεση μιας βαθιάς και μακροχρόνιας εξάρτησης είναι να  ματώσει. Και θέλουν να  ματώσει πολύ. Γι΄ αυτό οι αγώνες του λαού για την ανάκτηση των απολεσθέντων δικαιωμάτων του και όχι μόνο, τους οποίους θα κάνει από δω και μπρος και πρέπει να τους κάνει, είναι ανάγκη  αφενός μεν να καθοδηγηθούν σωστά και να οργανωθούν με ψυχραιμία, αποφασιστικότητα και μαζικότητα, αφετέρου δε να προστατευθούν από υπονομεύσεις και προβοκάτσιες τις οποίες  θα επιχειρήσουν όλοι εκείνοι που θέλουν τη διαιώνιση της εξάρτησής  του.

 Για να μην επαναληφθεί  η ιστορία, η δραματική ιστορία και για να νικήσει ο λαός ειρηνικά. Αυτό είναι που κάποιοι φοβούνται. Φοβούνται την ειρηνική επανάσταση του λαού γιατί είναι η μόνη  που οδηγεί στην ανατροπή φθαρμένων πολιτικοοικονομικών δομών και διεφθαρμένων φορέων.(ΤΟΠΙΚΗ)

ΚΡΑΧΤΗΣ