Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010
Το τελευταίο χρονικό διάστημα ο πρωθυπουργός ταξιδεύει στο εξωτερικό με σκοπό να αποκαταστήσει την ελληνική αναξιοπιστία και να αναδείξει όλες τις πτυχές των προβλημάτων της οικονομίας που δέχεται τις επιθέσεις των κερδοσκόπων.
Στο ίδιο μήκος κύματος, με μικρότερη συχνότητα βέβαια, κινείται και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος κάθε φορά που χρειάστηκε να βάλει πλάτη, έσπευσε... σε βοήθεια όπως πχ στις συνεδριάσεις του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, παραμερίζοντας τις αντιπολιτευτικές επικρίσεις και διαφωνίες.
Γεγονός ωστόσο παραμένει ότι η αξιοπιστία της χώρας δεν έχει αποκατασταθεί στις διεθνείς αγορές και τα spread εξακολουθούν να βρίσκονται σε μεγάλο και τοκογλυφικό ύψος.
Στο ίδιο μήκος κύματος, με μικρότερη συχνότητα βέβαια, κινείται και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος κάθε φορά που χρειάστηκε να βάλει πλάτη, έσπευσε... σε βοήθεια όπως πχ στις συνεδριάσεις του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, παραμερίζοντας τις αντιπολιτευτικές επικρίσεις και διαφωνίες.
Γεγονός ωστόσο παραμένει ότι η αξιοπιστία της χώρας δεν έχει αποκατασταθεί στις διεθνείς αγορές και τα spread εξακολουθούν να βρίσκονται σε μεγάλο και τοκογλυφικό ύψος.
Και γι’ αυτό δεν μπορεί να ευθύνονται μόνον οι αντιρρήσεις ενός ισχυρού οικονομικά εταίρου της ΕΕ όπως η Γερμανία, ούτε κάποια δυσφημιστικά δημοσιεύματα του διεθνούς τύπου, ούτε η δίψα των διεθνών χρηματοπιστωτικών κύκλων για αθέμιτα κέρδη, όταν μάλιστα είναι γνωστό ότι τα κέρδη αυτά θα προέλθουν από τους πολλούς και προοιωνίζονται κοινωνικές εντάσεις.
Η ανησυχία των αγορών φαίνεται ότι αναφύεται από κάποια βαθύτερη αιτία, η οποία μάλλον βρίσκεται στο εσωτερικό και πιθανώς έχει σχέση με τη γλώσσα περιγραφής και τον τρόπο αντιμετώπισης της κατάστασης καθώς και με τους διαλόγους και τις συμπεριφορές που εκδηλώνονται και δεν έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής να πείσουν τους πιστωτές της χώρας ότι τα μέτρα που αποφασίστηκαν όχι μόνο θα εφαρμοστούν αλλά θα αποδώσουν καρπούς. Οι αγορές εξακολουθούν να εμφανίζονται δύσπιστες, αν όχι εριστικές, με την Ελλάδα, ίσως γιατί οι αρμόδιοι πολιτικοί, επιστήμονες, διανοούμενοι, δημοσιογράφοι δεν μεταφέρουν τα σωστά μηνύματα για τη φερεγγυότητα και τις οικονομικές δυνατότητες της χώρας ή δεν τα διατυπώνουν με το σωστό τρόπο και δεν χρησιμοποιούν τη σωστή γλώσσα.
«Μάθε να προφέρεις σωστά την πραγματικότητα» γράφει ο Ελύτης στο «Μικρό ναυτίλο». Είναι γνωστή η μοναδική σχέση του νομπελίστα ποιητή με την ελληνική γλώσσα, όπως ο ίδιος τη διακήρυξε σε ολόκληρη την οικουμένη, από τη Σουηδική Ακαδημία, υιοθετώντας τη ρήση του Σολωμού: «Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;» Αυτή τη γλώσσα μπορεί να μην την ομιλούν πολλοί ξένοι αλλά την εκτιμούν και τη σέβονται, όταν την ακούν. Ερώτημα παραμένει, αν χρησιμοποιείται από τους συνομιλητές στο εσωτερικό της χώρας.
Ανοίκιες συμπεριφορές
Η ανησυχία των αγορών φαίνεται ότι αναφύεται από κάποια βαθύτερη αιτία, η οποία μάλλον βρίσκεται στο εσωτερικό και πιθανώς έχει σχέση με τη γλώσσα περιγραφής και τον τρόπο αντιμετώπισης της κατάστασης καθώς και με τους διαλόγους και τις συμπεριφορές που εκδηλώνονται και δεν έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής να πείσουν τους πιστωτές της χώρας ότι τα μέτρα που αποφασίστηκαν όχι μόνο θα εφαρμοστούν αλλά θα αποδώσουν καρπούς. Οι αγορές εξακολουθούν να εμφανίζονται δύσπιστες, αν όχι εριστικές, με την Ελλάδα, ίσως γιατί οι αρμόδιοι πολιτικοί, επιστήμονες, διανοούμενοι, δημοσιογράφοι δεν μεταφέρουν τα σωστά μηνύματα για τη φερεγγυότητα και τις οικονομικές δυνατότητες της χώρας ή δεν τα διατυπώνουν με το σωστό τρόπο και δεν χρησιμοποιούν τη σωστή γλώσσα.
«Μάθε να προφέρεις σωστά την πραγματικότητα» γράφει ο Ελύτης στο «Μικρό ναυτίλο». Είναι γνωστή η μοναδική σχέση του νομπελίστα ποιητή με την ελληνική γλώσσα, όπως ο ίδιος τη διακήρυξε σε ολόκληρη την οικουμένη, από τη Σουηδική Ακαδημία, υιοθετώντας τη ρήση του Σολωμού: «Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;» Αυτή τη γλώσσα μπορεί να μην την ομιλούν πολλοί ξένοι αλλά την εκτιμούν και τη σέβονται, όταν την ακούν. Ερώτημα παραμένει, αν χρησιμοποιείται από τους συνομιλητές στο εσωτερικό της χώρας.
Ανοίκιες συμπεριφορές
Η επικαιρότητα μάλλον παραπέμπει σε αρνητική απάντηση. Αναρμόδια κυβερνητικά στελέχη αναλαμβάνουν να αναλύσουν τα μέτρα, από τηλεοράσεως, χρησιμοποιώντας αρκετές φορές φιοριτούρες που είτε συσκοτίζουν, αν δεν κατηγορούν, τα ίδια τα μέτρα ή και αντιστρατεύονται τους αρμόδιους που τα αποφάσισαν. Ανάλογη γλώσσα χρησιμοποιούν συνήθως και οι άλλοι συνομιλητές. Υπερβολές, αλληλοκατηγορίες, στομφώδεις εκφράσεις, εριστικό ή ειρωνικό ύφος, αυτομαστιγώματα, κούφιες απειλές κατά των πάντων κλπ.
Οι συμπεριφορές αυτές μάλλον δεν καταφέρνουν να πείσουν κανένα για τη αξιοπιστία ανθρώπων που έχουν εκτιμήσει μια ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση και είναι αποφασισμένοι να βρουν από κοινού λύσεις και να εργασθούν για να διορθώσουν τα κακώς κείμενα. Πόσο μάλλον τους χρηματιστές των διεθνών αγορών που… αν δεν έχουν δει τα μάτια τους…
Στο σημείο αυτό ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. Σε κάποιο τηλεοπτικό διάλογο εμφανίζονται σικάτοι κύριοι και κυρίες να καυτηριάζουν την αναλγησία του νεοκαπιταλισμού (όχι ότι σε κάποιες περιπτώσεις δεν υπάρχει) που θα οδηγήσει ένα τμήμα της κοινωνίας να πεινάσει. Αλλά το ρήμα «πεινώ» το εμπλέκουν μέσα σε τόσο περίτεχνες και βαριές εκφράσεις που κινδυνεύει, αν όχι να βουλιάξει, να χορτάσει! με αποτέλεσμα αυτή η επίπλαστη βαρύτητα να μη πείθει κανένα. Κι όμως το ρήμα «πεινώ», αυτά τα πέντε κατάλληλα διαταγμένα γράμματα, κρύβει, μέσα στην τραγική του λιτότητα, τη δυστυχία όλων των άσιτων όπου γης και το καταλαβαίνουν όλοι-και οι αγορές-αρκεί να ειπωθεί, την κατάλληλη ώρα, με τον τρόπο και το ύφος που του αρμόζει.
Θολό τοπίο
«Πάρε τη λέξη μου, δώσε μου το χέρι σου» έχει γράψει ο Εμπειρίκος.
Σήμερα η Ελλάδα ζητά τη στήριξη των εταίρων της ΕΕ αλλά αυτοί ή την αρνούνται όπως πχ η Γερμανία ή αρκούνται σε ρητές διαβεβαιώσεις και φιλοφρονήσεις, χωρίς να απλώνουν πραγματικά το χέρι, με αποτέλεσμα να συσκοτίζεται ακόμη περισσότερο το ήδη θολό τοπίο σχετικά με το μέλλον της οικονομίας και να αυξάνει η δυσπιστία των αγορών. Φταίει άραγε το χέρι των εταίρων ή τα δικά μας λόγια; Όπως και να έχει, αυτό που μπορούμε να διορθώσουμε εμείς είναι μόνο το δεύτερο.
Και θα το διορθώσουμε πρώτα, αν απαλλάξουμε από κάθε περιττό φορτίο τις τυχόν υπερβολικές και κούφιες εκφράσεις που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τα χάλια των δημοσιονομικών και τα χρέη του ιδιωτικού τομέα που θα οδηγήσουν σε οικονομική ύφεση, 2 περίπου μονάδες υπό το μηδέν, το 2010. Υπάρχουν εκφράσεις που είναι υπερβολικές αφού κι άλλες χώρες εμφανίζουν παρόμοιο έλλειμμα με το ελληνικό πχ Ισπανία αλλά πήραν μόνες τους τα αναγκαία μέτρα, πχ Ιρλανδία, ή ζήτησαν τη βοήθεια της ΕΕ και του ΔΝΤ πχ Ουγγαρία, χωρίς να διαταραχθεί η αξιοπιστία των αγορών. Όπως υπάρχουν και κούφιες εκφράσεις γιατί παρά τις «βαριές κουβέντες» για την κακοδιαχείριση και διαφθορά του παρελθόντος, διαπιστωμένη άλλωστε από τη Διεθνή Διαφάνεια, οι κατηγορίες παραμένουν γενικόλογες και δεν έχουν επιμερισθεί ούτε μέχρι στιγμής έχει τιμωρηθεί κάποιος υπαίτιος.
Οι συμπεριφορές αυτές μάλλον δεν καταφέρνουν να πείσουν κανένα για τη αξιοπιστία ανθρώπων που έχουν εκτιμήσει μια ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση και είναι αποφασισμένοι να βρουν από κοινού λύσεις και να εργασθούν για να διορθώσουν τα κακώς κείμενα. Πόσο μάλλον τους χρηματιστές των διεθνών αγορών που… αν δεν έχουν δει τα μάτια τους…
Στο σημείο αυτό ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. Σε κάποιο τηλεοπτικό διάλογο εμφανίζονται σικάτοι κύριοι και κυρίες να καυτηριάζουν την αναλγησία του νεοκαπιταλισμού (όχι ότι σε κάποιες περιπτώσεις δεν υπάρχει) που θα οδηγήσει ένα τμήμα της κοινωνίας να πεινάσει. Αλλά το ρήμα «πεινώ» το εμπλέκουν μέσα σε τόσο περίτεχνες και βαριές εκφράσεις που κινδυνεύει, αν όχι να βουλιάξει, να χορτάσει! με αποτέλεσμα αυτή η επίπλαστη βαρύτητα να μη πείθει κανένα. Κι όμως το ρήμα «πεινώ», αυτά τα πέντε κατάλληλα διαταγμένα γράμματα, κρύβει, μέσα στην τραγική του λιτότητα, τη δυστυχία όλων των άσιτων όπου γης και το καταλαβαίνουν όλοι-και οι αγορές-αρκεί να ειπωθεί, την κατάλληλη ώρα, με τον τρόπο και το ύφος που του αρμόζει.
Θολό τοπίο
«Πάρε τη λέξη μου, δώσε μου το χέρι σου» έχει γράψει ο Εμπειρίκος.
Σήμερα η Ελλάδα ζητά τη στήριξη των εταίρων της ΕΕ αλλά αυτοί ή την αρνούνται όπως πχ η Γερμανία ή αρκούνται σε ρητές διαβεβαιώσεις και φιλοφρονήσεις, χωρίς να απλώνουν πραγματικά το χέρι, με αποτέλεσμα να συσκοτίζεται ακόμη περισσότερο το ήδη θολό τοπίο σχετικά με το μέλλον της οικονομίας και να αυξάνει η δυσπιστία των αγορών. Φταίει άραγε το χέρι των εταίρων ή τα δικά μας λόγια; Όπως και να έχει, αυτό που μπορούμε να διορθώσουμε εμείς είναι μόνο το δεύτερο.
Και θα το διορθώσουμε πρώτα, αν απαλλάξουμε από κάθε περιττό φορτίο τις τυχόν υπερβολικές και κούφιες εκφράσεις που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τα χάλια των δημοσιονομικών και τα χρέη του ιδιωτικού τομέα που θα οδηγήσουν σε οικονομική ύφεση, 2 περίπου μονάδες υπό το μηδέν, το 2010. Υπάρχουν εκφράσεις που είναι υπερβολικές αφού κι άλλες χώρες εμφανίζουν παρόμοιο έλλειμμα με το ελληνικό πχ Ισπανία αλλά πήραν μόνες τους τα αναγκαία μέτρα, πχ Ιρλανδία, ή ζήτησαν τη βοήθεια της ΕΕ και του ΔΝΤ πχ Ουγγαρία, χωρίς να διαταραχθεί η αξιοπιστία των αγορών. Όπως υπάρχουν και κούφιες εκφράσεις γιατί παρά τις «βαριές κουβέντες» για την κακοδιαχείριση και διαφθορά του παρελθόντος, διαπιστωμένη άλλωστε από τη Διεθνή Διαφάνεια, οι κατηγορίες παραμένουν γενικόλογες και δεν έχουν επιμερισθεί ούτε μέχρι στιγμής έχει τιμωρηθεί κάποιος υπαίτιος.
Μπορεί να αντιστραφεί
Έπειτα θα απαιτηθεί να αναδειχθούν τα τεράστια πλουτοπαραγωγικά αποθέματα της χώρας, μικρό μέρος των οποίων μάλλον είναι αρκετό για την αποπληρωμή των χρεών.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα με μικρή οικονομία και αντιμετωπίζει σήμερα μια δύσκολη συγκυρία με μηδενική ανάπτυξη, η οποία είναι όμως αντιστρέψιμη λόγω του μεγάλου της βάθους σε ανεκμετάλλευτα αποθέματα, πολιτισμικό φορτίο και έμψυχο υλικό. Αρκεί αυτό να το πει με το σωστό τρόπο στις αγορές για να πέσουν τα spread.
«Νυν Νυν το μηδένκαι Αιέν ο κόσμος ο μικρός, ο Μέγας!» (Οδυσσέας Ελύτης, «Άξιον εστί»)
Η Ελλάδα είναι μια χώρα με μικρή οικονομία και αντιμετωπίζει σήμερα μια δύσκολη συγκυρία με μηδενική ανάπτυξη, η οποία είναι όμως αντιστρέψιμη λόγω του μεγάλου της βάθους σε ανεκμετάλλευτα αποθέματα, πολιτισμικό φορτίο και έμψυχο υλικό. Αρκεί αυτό να το πει με το σωστό τρόπο στις αγορές για να πέσουν τα spread.
«Νυν Νυν το μηδένκαι Αιέν ο κόσμος ο μικρός, ο Μέγας!» (Οδυσσέας Ελύτης, «Άξιον εστί»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου