ΤΕΤΑΡΤΗ 24-3-2010
Έξι μήνες σχεδόν μετά τις εθνικές εκλογές του Οκτωβρίου και η χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται στην περιδίνηση της διεθνούς οικονομικής κρίσης που ειδικά στη χώρα μας όχι μόνον ανέδειξε «τα σκουπίδια» της αντιπαραγωγικής και διεφθαρμένης δημόσιας ζωής δεκαετιών, σκεπασμένα με «το χαλί» του πολιτικού λαϊκισμού, των πελατειακών σχέσεων και των ισχυρών πιέσεων συνδικαλιστικών και τοπικών ομάδων συμφερόντων που χαλιναγώγησαν τη διακυβέρνηση της χώρας από ...τη μεταπολίτευση και μετά.
Η χώρα βιώνει μια κατάσταση πρωτόγνωρη στην ιστορία της. Μπορεί οι οικονομικές δυσκολίες του παρόντος να υπολείπονται σε οξύτητα των δεινών αλλοτινών εποχών, (όπως οι πόλεμοι και οι δικτατορίες, που ο λαός θυσίασε, υπέρ βωμών και εστιών, αγαθά ανεκτίμητης αξίας, όπως η ανθρώπινη ζωή και ελευθερία), αλλά φαίνεται να υπερτερούν σε αναξιοπιστία και υποκρισία με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός τόσο θολού περιβάλλοντος, το οποίο βοηθά ασφαλώς μόνον τους επιτήδειους, τους καιροσκόπους και τους κερδοσκόπους.
Η Ελλάδα πέρασε δύσκολες εποχές και οι Έλληνες έχουν αποδείξει ότι μπορούν να τα καταφέρουν με το δικό τους τρόπο. Τότε υπήρχαν όμως σημαντικές διαφορές έναντι του παρόντος. Οι εξωτερικοί εχθροί και οι εσωτερικοί αντίπαλοι ήταν ορατοί και όλοι «κρατούσαν τη θέση τους» ώστε να μπορεί κι ο απλός κοσμάκης να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα και να πράξει κατά πως τον έκοβε για να βελτιώσει τη ζωή του μέσα από το εθνικό συμφέρον. Σήμερα έχει εμφανιστεί καθαρά μόνον η διεθνής κερδοσκοπία. Αχάριστη, στρέφεται εναντίον των οικονομιών των κρατών που έσωσαν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στα τέλη του 2008 και ανάλγητη, επιτίθεται εναντίον των οικονομικά ασθενών χωρών με ανήθικο τρόπο, προτείνοντας τοκογλυφικά επιτόκια δανεισμού που θα εξοντώσουν τις κοινωνίες.
Απέναντί της βρίσκεται μια διεθνής πολιτική που δεν μπορεί να ανακτήσει τα ηνία των αποφάσεων για την οικονομία από τους τραπεζίτες και μια Ευρωπαϊκή Ένωση που πάνω από την ασθμαίνουσα ελληνική οικονομία συνωστίζεται, διαφωνώντας για το αν πρέπει να τη διασώσει και αν ναι με ποιο τρόπο θα ενεργήσει. Θυμίζει κάποιον που λιποθύμησε στο δρόμο και, οι προσελθόντες για βοήθεια, έχουν πέσει πάνω του όλοι μαζί με αποτέλεσμα να του κόβουν οι ίδιοι το οξυγόνο! Κατάσταση σύγχυσης όμως επικρατεί και στο εσωτερικό. Όλοι έχουν δηλώσει κατ΄ αρχήν ότι κατανόησαν τη σοβαρότητα της κατάστασης. Στη συνέχεια πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι, διαφοροποιήθηκαν ως προς τα μέτρα που απαιτούνται ή ως προς το χρόνο λήψης τους με αποτέλεσμα αρκετές φορές να σπρώχνει το κάρο μόνος του ο λαός μέχρι οι πολιτικοί και οι οικονομικοί ιθύνοντες να ρυθμίσουν τις λεπτομέρειες του ξελασπώματος!
Κατά τις σχετικές συζητήσεις συνήθως περισσεύει η υποκρισία και αρκετές φορές αναδεικνύεται η έλλειψη εμπειρίας που δίνει την ευκαιρία στους κερδοσκοπικούς κύκλους για ακόμη περισσότερη λάσπη. Και όσο οι κερδοσκόποι έχουν ανάλογες ευκαιρίες, κάποιες φορές ακόμη και από αναρμόδια κυβερνητικά στελέχη, τόσο πιο πολύ θα χρειαστεί να σπρώξει ο λαός για να ξεκολλήσει το κάρο! Η στάση κάποιων Ελλήνων επιχειρηματιών που από τη μια φυγαδεύουν τις καταθέσεις τους σε τράπεζες του εξωτερικού και βάλλουν ευθέως κατά της ρευστότητας του ελληνικού τραπεζιτικού συστήματος ή επενδύουν στην επισφάλεια των ελληνικών ομολόγων και από την άλλη καταθέτουν, μικρό και ασήμαντο για τους ίδιους, μέρος των κερδών που αποκόμισαν από τις πληγές της οικονομικής περιπέτειας του ελληνικού λαού στο ταμείο διάσωσης της ελληνικής οικονομίας ως άλλοι και σύγχρονοι ευπατρίδες (;) μόνο ως υποκριτική μπορεί να χαρακτηριστεί.
Οι Συνδικαλιστές
Στον αντίποδα, αλλά με όχι λιγότερη υποκρισία, κινείται και η στάση συνδικαλιστών, κομματικών στελεχών και τοπικών παραγόντων που αναλαμβάνουν υπερασπιστές κεκτημένων προνομίων του παρελθόντος κάποιων επαγγελματικών τάξεων. Ή δεν έχουν καταλάβει τη σοβαρότητα της κατάστασης ή υποκρίνονται!
Τα Κόμματα
Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού παρακολουθεί βέβαια περισσότερο, αυτή την περίοδο τη συμπεριφορά, των δύο κομμάτων εξουσίας. Στο τιμόνι τους βρίσκονται δύο νέοι σχετικά πολιτικοί που δείχνουν να έχουν τα οράματα και τις ικανότητες να δώσουν στη χώρα μια νέα προοπτική. Ο πρωθυπουργός κατάφερε να μετατρέψει το ζήτημα της κερδοσκοπίας από ελληνικό σε διεθνές. Στην έξοδο της χώρας από την κρίση δήλωσε ότι θα βάλει πλάτη και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο προσυνέδριο του κόμματος το περασμένο σαββατοκύριακο. Και φυσικά όλοι οι παριστάμενοι χειροκρότησαν.
Μεταξύ αυτών υπήρξαν και αρκετοί παλαμοκροτητές που αποκαλούσαν «Γιωργάκη», το σημερινό πρωθυπουργό. Εντός της κυβερνώσας παράταξης ουδείς ασφαλώς διανοείται να αποκαλέσει «Αντωνάκη» τον αρχηγό της ΝΔ για τους νεωτερισμούς τους οποίους υπόσχεται. Ωστόσο τα βαρίδια εντός των κομμάτων εξουσίας εξακολουθούν να υπάρχουν και παλαμοκροτούν υποκριτικά. Όπως υπάρχουν και οι υπέρ το δέον καινοτόμοι, οι οποίοι είτε σε αναμονή της νέας ανάπτυξης, πράσινης για την κυβέρνηση και αειφόρου για την αξιωματική αντιπολίτευση, έχουν αδρανοποιηθεί και κινδυνεύουν να αποκοπούν από το παρόν, ζώντας σε μια εποχή που ακόμη δεν ήλθε. Ο καλός οδηγός μιας αμαξοστοιχίας φαίνεται στον ανήφορο και στον κατήφορο.
Όταν η μηχανή αγκομαχάει απαιτείται αποσύνδεση των βαγονιών που αποτελούν περιττό βάρος, ενώ όταν ο συρμός κινδυνεύει να παρασύρει τη μηχανή απαιτείται έγκαιρη τροχοπέδηση. Αυτή την τακτική φαίνεται να περιμένει σήμερα ο λαός από τους αρχηγούς των δύο μεγάλων κομμάτων για να τους δώσει το χέρι και να βγάλουν τη χώρα από την ύφεση.
Η χώρα βιώνει μια κατάσταση πρωτόγνωρη στην ιστορία της. Μπορεί οι οικονομικές δυσκολίες του παρόντος να υπολείπονται σε οξύτητα των δεινών αλλοτινών εποχών, (όπως οι πόλεμοι και οι δικτατορίες, που ο λαός θυσίασε, υπέρ βωμών και εστιών, αγαθά ανεκτίμητης αξίας, όπως η ανθρώπινη ζωή και ελευθερία), αλλά φαίνεται να υπερτερούν σε αναξιοπιστία και υποκρισία με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός τόσο θολού περιβάλλοντος, το οποίο βοηθά ασφαλώς μόνον τους επιτήδειους, τους καιροσκόπους και τους κερδοσκόπους.
Η Ελλάδα πέρασε δύσκολες εποχές και οι Έλληνες έχουν αποδείξει ότι μπορούν να τα καταφέρουν με το δικό τους τρόπο. Τότε υπήρχαν όμως σημαντικές διαφορές έναντι του παρόντος. Οι εξωτερικοί εχθροί και οι εσωτερικοί αντίπαλοι ήταν ορατοί και όλοι «κρατούσαν τη θέση τους» ώστε να μπορεί κι ο απλός κοσμάκης να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα και να πράξει κατά πως τον έκοβε για να βελτιώσει τη ζωή του μέσα από το εθνικό συμφέρον. Σήμερα έχει εμφανιστεί καθαρά μόνον η διεθνής κερδοσκοπία. Αχάριστη, στρέφεται εναντίον των οικονομιών των κρατών που έσωσαν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στα τέλη του 2008 και ανάλγητη, επιτίθεται εναντίον των οικονομικά ασθενών χωρών με ανήθικο τρόπο, προτείνοντας τοκογλυφικά επιτόκια δανεισμού που θα εξοντώσουν τις κοινωνίες.
Απέναντί της βρίσκεται μια διεθνής πολιτική που δεν μπορεί να ανακτήσει τα ηνία των αποφάσεων για την οικονομία από τους τραπεζίτες και μια Ευρωπαϊκή Ένωση που πάνω από την ασθμαίνουσα ελληνική οικονομία συνωστίζεται, διαφωνώντας για το αν πρέπει να τη διασώσει και αν ναι με ποιο τρόπο θα ενεργήσει. Θυμίζει κάποιον που λιποθύμησε στο δρόμο και, οι προσελθόντες για βοήθεια, έχουν πέσει πάνω του όλοι μαζί με αποτέλεσμα να του κόβουν οι ίδιοι το οξυγόνο! Κατάσταση σύγχυσης όμως επικρατεί και στο εσωτερικό. Όλοι έχουν δηλώσει κατ΄ αρχήν ότι κατανόησαν τη σοβαρότητα της κατάστασης. Στη συνέχεια πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι, διαφοροποιήθηκαν ως προς τα μέτρα που απαιτούνται ή ως προς το χρόνο λήψης τους με αποτέλεσμα αρκετές φορές να σπρώχνει το κάρο μόνος του ο λαός μέχρι οι πολιτικοί και οι οικονομικοί ιθύνοντες να ρυθμίσουν τις λεπτομέρειες του ξελασπώματος!
Κατά τις σχετικές συζητήσεις συνήθως περισσεύει η υποκρισία και αρκετές φορές αναδεικνύεται η έλλειψη εμπειρίας που δίνει την ευκαιρία στους κερδοσκοπικούς κύκλους για ακόμη περισσότερη λάσπη. Και όσο οι κερδοσκόποι έχουν ανάλογες ευκαιρίες, κάποιες φορές ακόμη και από αναρμόδια κυβερνητικά στελέχη, τόσο πιο πολύ θα χρειαστεί να σπρώξει ο λαός για να ξεκολλήσει το κάρο! Η στάση κάποιων Ελλήνων επιχειρηματιών που από τη μια φυγαδεύουν τις καταθέσεις τους σε τράπεζες του εξωτερικού και βάλλουν ευθέως κατά της ρευστότητας του ελληνικού τραπεζιτικού συστήματος ή επενδύουν στην επισφάλεια των ελληνικών ομολόγων και από την άλλη καταθέτουν, μικρό και ασήμαντο για τους ίδιους, μέρος των κερδών που αποκόμισαν από τις πληγές της οικονομικής περιπέτειας του ελληνικού λαού στο ταμείο διάσωσης της ελληνικής οικονομίας ως άλλοι και σύγχρονοι ευπατρίδες (;) μόνο ως υποκριτική μπορεί να χαρακτηριστεί.
Οι Συνδικαλιστές
Στον αντίποδα, αλλά με όχι λιγότερη υποκρισία, κινείται και η στάση συνδικαλιστών, κομματικών στελεχών και τοπικών παραγόντων που αναλαμβάνουν υπερασπιστές κεκτημένων προνομίων του παρελθόντος κάποιων επαγγελματικών τάξεων. Ή δεν έχουν καταλάβει τη σοβαρότητα της κατάστασης ή υποκρίνονται!
Τα Κόμματα
Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού παρακολουθεί βέβαια περισσότερο, αυτή την περίοδο τη συμπεριφορά, των δύο κομμάτων εξουσίας. Στο τιμόνι τους βρίσκονται δύο νέοι σχετικά πολιτικοί που δείχνουν να έχουν τα οράματα και τις ικανότητες να δώσουν στη χώρα μια νέα προοπτική. Ο πρωθυπουργός κατάφερε να μετατρέψει το ζήτημα της κερδοσκοπίας από ελληνικό σε διεθνές. Στην έξοδο της χώρας από την κρίση δήλωσε ότι θα βάλει πλάτη και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο προσυνέδριο του κόμματος το περασμένο σαββατοκύριακο. Και φυσικά όλοι οι παριστάμενοι χειροκρότησαν.
Μεταξύ αυτών υπήρξαν και αρκετοί παλαμοκροτητές που αποκαλούσαν «Γιωργάκη», το σημερινό πρωθυπουργό. Εντός της κυβερνώσας παράταξης ουδείς ασφαλώς διανοείται να αποκαλέσει «Αντωνάκη» τον αρχηγό της ΝΔ για τους νεωτερισμούς τους οποίους υπόσχεται. Ωστόσο τα βαρίδια εντός των κομμάτων εξουσίας εξακολουθούν να υπάρχουν και παλαμοκροτούν υποκριτικά. Όπως υπάρχουν και οι υπέρ το δέον καινοτόμοι, οι οποίοι είτε σε αναμονή της νέας ανάπτυξης, πράσινης για την κυβέρνηση και αειφόρου για την αξιωματική αντιπολίτευση, έχουν αδρανοποιηθεί και κινδυνεύουν να αποκοπούν από το παρόν, ζώντας σε μια εποχή που ακόμη δεν ήλθε. Ο καλός οδηγός μιας αμαξοστοιχίας φαίνεται στον ανήφορο και στον κατήφορο.
Όταν η μηχανή αγκομαχάει απαιτείται αποσύνδεση των βαγονιών που αποτελούν περιττό βάρος, ενώ όταν ο συρμός κινδυνεύει να παρασύρει τη μηχανή απαιτείται έγκαιρη τροχοπέδηση. Αυτή την τακτική φαίνεται να περιμένει σήμερα ο λαός από τους αρχηγούς των δύο μεγάλων κομμάτων για να τους δώσει το χέρι και να βγάλουν τη χώρα από την ύφεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου