Τρίτη 2 Μαρτίου 2010
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
Μεγάλη ανησυχία διακατέχει την ελληνική κοινωνία από την επιτήρηση και τα αυστηρά οικονομικά μέτρα που αναγκάστηκε να λάβει η κυβέρνηση, υπό την πίεση και τις απειλές της ευρωπαϊκής κοινότητας. Οι φορολογικές επιβαρύνσεις, οι απολύσεις, το ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό, το άγχος και η αγωνία για το μέλλον, βασανίζουν καθημερινά κάθε νοικοκυριό, κάθε ελληνικό σπίτι. Το χρέος της χώρας, κατά τα λεγόμενα του Έλληνα αντιπροέδρου της ευρωπαϊκής τράπεζας επενδύσεων, ανέρχεται στα 383 δις. ευρώ. Οι εργαζόμενοι έφτασαν πλέον στο σημείο να απεργούν για να μη μειωθούν οι μισθοί τους.
Αν όμως η χώρα την παρούσα χρονική στιγμή, όπως ισχυρίζονται και οι ειδικοί οικονομικοί αναλυτές, αγγίζει τα όρια της ...χρεοκοπίας, σε λίγα χρόνια θα κινδυνεύει να χάσει και την ταυτότητα της. Η λαθρομετανάστευση που απασχόλησε την επικαιρότητα πριν από λίγους μήνες, δεν έπαψε να αποτελεί ένα από τα βασικά αγκάθια και τις προτεραιότητες, τόσο της Ελλάδας, όσο και της Ευρώπης. Οι δουλέμποροι, υπό την ανοχή της Τουρκίας και εκμεταλλευόμενοι τη φτώχεια και τη δυστυχία αθώων ψυχών, διακινούν σε ημερήσια βάση υπηκόους ασιατικών χωρών στο ελληνικό έδαφος.
Ο Έλληνας γνωρίζει πολύ καλά τι θα πει μετανάστευση, καθώς δεν υπάρχει σπίτι στην ελληνική επικράτεια που να μην έχει ένα δικό άνθρωπο ως μετανάστη στη Γερμανία, στην Αυστραλία, στην Αμερική και αλλού. Ως άνθρωποι πρώτα και μετά ως κάτοικοι αυτού του τόπου, οι Έλληνες παρείχαν τροφή, ένδυση και στέγη στους συνανθρώπους τους αλλοδαπούς, που κατά κύματα εισήλθαν στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες. Πολλοί όμως ήταν κι αυτοί που εκμεταλλεύτηκαν τα φθηνά χέρια και την ανάγκη για εργασία.
Η κατάσταση όμως είναι πλέον οριακή, τραγική, και δεν γνωρίζουμε τι μας ξημερώνει αύριο με τις υπάρχουσες οικονομικοκοινωνικές συγκυρίες. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν οι υποδομές και οι προϋποθέσεις, όχι μόνο για να δεχτούμε άλλους οικονομικούς μετανάστες, αλλά και για να διαχειριστούμε τον τεράστιο αριθμό των παράνομων αλλοδαπών που ζουν στη χώρα μας. Όταν η ανεργία καλπάζει, οι φόροι αυξάνονται, ο 14ος μισθός είναι σε μετέωρη κατάσταση και οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε αβεβαιότητα, πως μπορεί να διασφαλιστεί η ομαλότητα και η αρμονική συνύπαρξη ανθρώπων από διαφορετικές φυλές, με ξεχωριστά και ποικίλα ήθη και έθιμα. Όταν κάποιος στερείται τροφής και στέγης η αντίδραση του θα είναι ακραία και οι συνέπειες δυσάρεστες για όλη την κοινωνία. Η κοινωνική ένταση, η εγκληματικότητα και η βία είναι αρρώστιες που πηγάζουν από την οικονομική αστάθεια. Οι χιλιάδες λαθρομετανάστες που κατοικούν στη χώρα μας είναι θύματα της κοινωνικής ανισότητας που επέβαλαν οι μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη. Δυστυχώς όμως τα όρια ανοχής και αντοχής των Ελλήνων πολιτών έχουν εξαντληθεί. Η Ελλάδα ως ορθόδοξη χριστιανική χώρα οφείλει να αγκαλιάσει και να παράσχει αγάπη και βοήθεια σε όλους τους λαούς. Αυτό όμως δεν αποτελεί αφορμή για να εγκαταλείψει μια βαθιά κληρονομιά, θυσιάζοντας ιδέες και αρχές στο βωμό της παγκοσμιοποίησης και των οικονομικών συμφερόντων.
Στο τραγούδι του Στέλιου Καζαντζίδη, «Στα ξένα είμαι Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος…», αποτυπώνεται καθαρά η πραγματικότητα που βιώνουν σήμερα οι Έλληνες. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης ο Έλληνας κινδυνεύει να χάσει όλα τα ιστορικά σύμβολα που σημάδεψαν και σφράγισαν την πορεία αυτού του τόπου. Και σίγουρα δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ρατσιστής αυτός που θέλει να σώσει το παρελθόν του, σεβόμενος τα εθνικά και θρησκευτικά στοιχεία που κληρονόμησε και οφείλει να τα μεταδώσει στις επόμενες γενιές.
Εχθροί του Έλληνα δεν είναι οι οικονομικοί μετανάστες που ζουν ανάμεσα μας, που είναι φίλοι μας και γείτονες μας. Εχθροί της Ελλάδας μας, της ζωής μας και των ιδανικών μας είναι όλοι όσοι κατά καιρούς, για ψηφοθηρικούς λόγους, ελληνοποίησαν «απίστευτους» ομογενείς ανοίγοντας χωρίς όρια και φραγμούς τα σύνορα της χώρας. Είναι όλοι όσοι διαχειρίζονται τις τύχες αυτού του τόπου κατευθυνόμενοι και προασπιζόμενοι αλλότρια συμφέροντα. Είναι αυτοί που οδήγησαν τους Έλληνες να αισθάνονται αιχμάλωτοι σε μια χώρα που κατακτήθηκε αναίμακτα. Είναι όσοι σπατάλησαν αλόγιστα δημόσιο χρήμα και έβαλαν ταφόπλακα στην οικονομία μας.
Αλήθεια, σε ποια Ελλάδα θα ζήσουν τα αυριανά «ελληνόπουλα»; Για ποιες αρχές, για ποια ιδανικά θα αισθάνονται περηφάνια και θαυμασμό; Κάποτε στη χώρα μας υπήρχαν γενναίοι και ήρωες που μας απελευθέρωσαν από την σκλαβιά και την κατοχή. Άραγε σήμερα διαθέτουμε ίχνος γενναιότητας και παλικαριάς για να απαλλαχθούμε από το μένος των κερδοσκόπων που ταράσσουν την οικονομία; Όσο η Ελλάδα θα υποστέλλει τη σημαία, το σταυρό και τα σύμβολα της, άλλο τόσο οι ξένες δυνάμεις θα διεισδύουν ελεύθερα και θα διαμορφώνουν τις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που εξυπηρετούν τα δικά τους σχέδια και σκοπούς. (Γιάννης Τσαπουρνιώτης - ΤΟΠΙΚΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου