ΤΕΤΑΡΤΗ 24.03.2010
 |
Γράφει ο Γ.Π. Μασσαβέτας
giorgis@massavetas.gr
giorgis@massavetas.gr
Μια μορφή του λαϊκισμού είναι να καταντά ο πολιτικός ηγέτης, αντί να οδηγεί το λαό, να γίνεται ουρά κάποιων τμημάτων του λαού, τα οποία επιχειρεί να ικανοποιήσει για λόγους καθαρά κομματικούς. Και αυτό συμβαίνει τούτη την ώρα στη Γερμανία. Και δυστυχώς όταν φταρνίζεται το Βερολίνο, αρρωσταίνει η Αθήνα.
Η κ. Μέρκελ διαμορφώνει τούτη την ώρα τη ...στάση της απέναντι στην Ελλάδα όχι με ευρωπαϊκά κριτήρια, αλλά υπό το άγχος της αναμενόμενης εκλογικής αναμέτρησης της 9ης Απριλίου στη Βόρεια Ρηνανία – Βετσφαλία, όπου ζει περίπου το ένα τέταρτο των Γερμανών ψηφοφόρων. Και μάλιστα εξόχως συντηρητικών. Αυτό δεν είναι ελληνικός ισχυρισμός. Είναι κάτι που το τονίζουν φιλοκυβερνητικές γερμανικές εφημερίδες όπως η Ντι Βελτ και η Φρανκφούρτερ Αλγκεμάϊνε Ζάϊτουνγκ. Που επισημαίνουν χαρακτηριστικά ότι η κ. Μέρκελ «αλλάζει θέσεις από μέρα σε μέρα».
Είναι αλήθεια ότι οι Γερμανοί πολίτες, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, αντιτίθενται στην συντριπτική πλειονότητα τους –πάνω από 60%- σε κάθε σκέψη οικονομικής ενίσχυσης της Ελλάδας. Όχι γιατί είναι ...ανθέλληνες. Αλλά για καθαρά δικούς τους λόγους.
Όταν π.χ. ο Γερμανός δημόσιος υπάλληλος έχει να πάρει αύξηση εδώ και μια δεκαετία ή όταν ο βιομηχανικός εργάτης ακούει ότι εγκρίθηκε από την Μπούντεσταγκ νέο πρόγραμμα λιτότητας για τα επτά επόμενα χρόνια, που περιλαμβάνει πάγωμα των επιδομάτων ανεργίας και άλλων κοινωνικών παροχών, ή ότι αποφασίσθηκε νέος δανεισμός ύψους 80,2 δισεκατομμυρίων, που θα αυξήσει το ήδη μεγάλο δημόσιο χρέος της χώρας του, είναι φυσικό, σκεπτόμενος τα δικά του, να αντιδρά σε κάθε σκέψη «να ποτιστεί ξένη αυλή».
Η αντιμετώπιση ενός τέτοιου κλίματος, ώστε να βοηθηθούν και οι Γερμανοί πολίτες να καταλάβουν ότι αν αφεθεί να πτωχεύσει η Ελλάδα, θα πάθει ζημιά η Ευρώπη και το κοινό νόμισμα οπότε «θα την πληρώσουν» και εκείνοι, προϋποθέτει άλλους είδους πολιτικό τσαγανό στο επίπεδο της ηγεσία τους, που δυστυχώς δεν φαίνεται να το διαθέτουν ούτε η Μέρκελ ούτε ο Βεστερβέλε και ο Σόιμπλε. Κανείς τους δεν είναι ούτε Βίλυ Μπραντ, ούτε Γκέρχαρτ Σρέντερ.
Οπότε, πέρα από τα δικά μας αμαρτήματα, καλούμαστε να πληρώσουμε και την μετριότητα της γερμανικής πολιτικής ηγεσίας που μετράει τα κουκιά της και υποκύπτει στο λαϊκισμό.(Π.Α)
Η κ. Μέρκελ διαμορφώνει τούτη την ώρα τη ...στάση της απέναντι στην Ελλάδα όχι με ευρωπαϊκά κριτήρια, αλλά υπό το άγχος της αναμενόμενης εκλογικής αναμέτρησης της 9ης Απριλίου στη Βόρεια Ρηνανία – Βετσφαλία, όπου ζει περίπου το ένα τέταρτο των Γερμανών ψηφοφόρων. Και μάλιστα εξόχως συντηρητικών. Αυτό δεν είναι ελληνικός ισχυρισμός. Είναι κάτι που το τονίζουν φιλοκυβερνητικές γερμανικές εφημερίδες όπως η Ντι Βελτ και η Φρανκφούρτερ Αλγκεμάϊνε Ζάϊτουνγκ. Που επισημαίνουν χαρακτηριστικά ότι η κ. Μέρκελ «αλλάζει θέσεις από μέρα σε μέρα».
Είναι αλήθεια ότι οι Γερμανοί πολίτες, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, αντιτίθενται στην συντριπτική πλειονότητα τους –πάνω από 60%- σε κάθε σκέψη οικονομικής ενίσχυσης της Ελλάδας. Όχι γιατί είναι ...ανθέλληνες. Αλλά για καθαρά δικούς τους λόγους.
Όταν π.χ. ο Γερμανός δημόσιος υπάλληλος έχει να πάρει αύξηση εδώ και μια δεκαετία ή όταν ο βιομηχανικός εργάτης ακούει ότι εγκρίθηκε από την Μπούντεσταγκ νέο πρόγραμμα λιτότητας για τα επτά επόμενα χρόνια, που περιλαμβάνει πάγωμα των επιδομάτων ανεργίας και άλλων κοινωνικών παροχών, ή ότι αποφασίσθηκε νέος δανεισμός ύψους 80,2 δισεκατομμυρίων, που θα αυξήσει το ήδη μεγάλο δημόσιο χρέος της χώρας του, είναι φυσικό, σκεπτόμενος τα δικά του, να αντιδρά σε κάθε σκέψη «να ποτιστεί ξένη αυλή».
Η αντιμετώπιση ενός τέτοιου κλίματος, ώστε να βοηθηθούν και οι Γερμανοί πολίτες να καταλάβουν ότι αν αφεθεί να πτωχεύσει η Ελλάδα, θα πάθει ζημιά η Ευρώπη και το κοινό νόμισμα οπότε «θα την πληρώσουν» και εκείνοι, προϋποθέτει άλλους είδους πολιτικό τσαγανό στο επίπεδο της ηγεσία τους, που δυστυχώς δεν φαίνεται να το διαθέτουν ούτε η Μέρκελ ούτε ο Βεστερβέλε και ο Σόιμπλε. Κανείς τους δεν είναι ούτε Βίλυ Μπραντ, ούτε Γκέρχαρτ Σρέντερ.
Οπότε, πέρα από τα δικά μας αμαρτήματα, καλούμαστε να πληρώσουμε και την μετριότητα της γερμανικής πολιτικής ηγεσίας που μετράει τα κουκιά της και υποκύπτει στο λαϊκισμό.(Π.Α)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου