Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010
Του Παναγιώτη Ν. Κρητικού
Όταν μου προτάθηκε αρμοδίως στις τελευταίες εκλογές ότι, «αν επιθυμώ να συμπεριληφθώ στο ψηφοδέλτιο, η θέση είναι ανοιχτή», απάντησα αρνητικά με τα εξής επιχειρήματα:
Πρώτον, είπα, «δεν έχω λεφτά για να χαλάσω, ούτε δέχομαι λεφτά που θα με χαλάσουν”. Πρόσθεσα επίσης ένα δεύτερο σημαντικότεροo λόγο, ότι, δηλαδή, δεν μπορώ να υποσχεθώ από το μπαλκόνι πράγματα τα οποία γνωρίζω εκ των προτέρων, ότι δεν μπορούν να γίνουν. Σε ανταπάντηση του συνομιλητή μου ότι μπορούν να γίνουν, η απάντησή μου ήταν κατηγορηματική: «θα θεωρήσω, απόλυτα επιτυχημένη την κυβέρνηση αν καταφέρει να σταματήσει τον κατήφορο της οικονομίας ως εδώ που βρίσκεται τώρα. Φοβάμαι όμως πως δεν θα μπορέσει».
Δεν τα επικαλούμαι αυτά ως δικαίωση. Τα αναφέρω για..... να πω ότι τα κόμματα εξουσίας στον τόπο μας επιδίδονται προεκλογικά σε μία ακατάσχετη υποσχεσιολογία με χαρακτηριστικά πλειοδοτικού διαγωνισμού, για την απόσπαση της λαϊκής ψήφου και για να είμαστε δίκαιοι μοναδική εξαίρεση από τον κανόνα της υποσχεσιολογίας ήταν η ειλικρίνεια του Κώστα Καραμανλή στις πρόσφατες εκλογές.
*
Η γενικότερη κρίση που μαστίζει σήμερα τον τόπο, κρίση οικονομική, ηθική, κοινωνική, κρίση αξιών και θεσμών δεν ήλθε εξ ουρανού. Ήλθε ως άθροισμα μιας σειράς πολιτικών πράξεων και παραλείψεων τα δύο κόμματα εξουσίας κατά το δεύτερο, ήμισυ της Μεταπολίτευσης, το οποίο άθροισμα αντιστοιχεί στο χρόνο που αναλογεί στη διακυβέρνηση ενός εκάστου. Ασκήθηκε κατά κανόνα πολιτική εξαχρείωσης η οποία άμβλυνε συνειδήσεις και μέσα σε μία εκτεταμένη ανομία διαμόρφωσε αντιλήψεις ενός άκρατου και ανήθικου ωφελιμισμού.
Όλως ενδεικτικά μερικά παραδείγματα:
1. Στο όνομα του «εκσυγχρονισμού» κακοποιήθηκε η έννοια της χρηστής διοίκησης και αποθεώθηκε η παντοδυναμία των μηχανισμών διεκδίκησης υπέρ ομάδων και συντεχνιών ανάμεσα στις οποίες αναδείχθηκαν εισοδηματικές ανισότητες. Αποκορύφωμα της άκριτης οικονομικής πολιτικής υπήρξε το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου για το οποίο ο υπογράφων ήταν ο μόνος από το χώρο της τότε συμπολίτευσης το οποίο είχε καταγγείλει με αλλεπάλληλες ερωτήσεις στη Βουλή.
2. Στο όνομα της «μεταρρύθμισης» η διάδοχος κυβέρνηση της Ν.Δ. με πνεύμα ανάλογης πολυπραγμοσύνης και με πρόσχημα την «επανίδρυση του κράτους» οδήγησε την οικονομία σε βαθύτερη κρίση. Συνεχίστηκε η αποδιοργάνωση του κρατικού μηχανισμού δια μέσου της νέας κομματικοποίησης και η κατασπατάληση του δημόσιου πλούτου, ενώ παράλληλα επιδεινώθηκε το βιοτικό επίπεδο του λαού.
Η «σημαία της κάθαρσης» με την οποία ήλθε στην εξουσία υπεστάλη. Την αντικατέστησε η σημαία της διαφθοράς. Συνέπεια αυτού του ενδημικού φαινομένου, υπήρξε μια σειρά κολοσσιαίων σκανδάλων, όπως εκείνο των δομημένων ομολόγων, το οποίο εξανέμισε τα ασφαλιστικά ταμεία, του Βατοπεδίου, το διαχρονικό σκάνδαλο της SIEMENS, το οποίο βαρύνει «εξ αδιαιρέτου» τα δύο κόμματα εξουσίας, καθώς και το μέγα σκάνδαλο κατασκοπίας (υποκλοπών), με τη συνέργια διαβρωμένων δυνάμεων κρατικής ασφαλείας. Ένα σκάνδαλο του οποίου οι ηγεσίες και των δύο κομμάτων επειδή γνωρίζουν τους ιθύνοντες, γνωρίζουν δηλαδή ποιοι κρατούν την άκρη του νήματος, δεν τόλμησαν να τους αγγίξουν. Καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε και δεν τολμά να πιάσει τον μίτο της Αριάδνης να μπει στο Λαβύρινθο και να φτάσει στον Μινώταυρο.
?
Πέραν αυτών, κατάφεραν τα κόμματα εξουσίας είτε από κοινού είτε κατά μόνας: να καταστήσουν ιδιοτελές το κράτος και τους δημοκρατικούς θεσμούς αναξιόπιστους. Γιατί έπαψαν να έχουν συνείδηση πληρεξουσίου του λαού και αντίληψη διαχειριστή της περιουσίας του και απέκτησαν ιδιοκτησιακή αντίληψη για την εξουσία, μια αντίληψη η οποία αποτελεί πολιτική εκτροπή από την ουσία του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος.
Και τα δύο κόμματα εξουσίας συνέβαλαν στη δημιουργία μια πολυπληθούς δυσκίνητης, ακατάρτιστης και εν πολλοίς, οκνηρής δημόσιας διοίκησης, η οποία αποτελεί την τροχοπέδη της ανάπτυξης και ταυτόχρονα από υπηρέτης του λαού που θα έπρεπε να είναι, έχει γίνει δυνάστης του, αμειβόμενος μάλιστα γι’ αυτό το ρόλο, από τον ιδρώτα του. Μοναδικό φαινόμενο στον κόσμο: ο δυναστευόμενος να πληρώνει το δυνάστη του. Επιδιώχθηκε και επιδιώκεται και τώρα μέσα από μηχανισμούς αποδομηστών και εθνομηδενιστών να εκβληθούν από τη συνείδηση του λαού διαχρονικές εθνικές, ιστορικές, πολιτιστικές και ηθικές αξίες, χάρη στις οποίες οι Έλληνες ως λαός και ως έθνος επιβίωσαν σε σκοτεινούς καιρούς δουλείας και σε καιρούς ελευθερίας έγιναν δημιουργοί ενός απαράμιλλου πολιτισμού.
*
Φαίνεται όμως ότι οι ηγεσίες διαπίστωσαν ότι «μη έχοντας πιο κάτω άλλο σκαλί να κατρακυλήσουν πιο βαθιά στου κακού τη σκάλα» συναισθανόμενες τους «επί θύραις» οικονομικούς, αλλά και εκ των πραγμάτων συνακόλουθους εθνικούς κινδύνους, επιχειρούν την εκ των ου άνευ συναίνεση για την από κοινού αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης η οποία εν πολλοίς οφείλεται στην αλόγιστη και άκριτη πολιτική τους.
Ας αισιοδοξήσουμε ότι θα υπάρξει συναίνεση και σε άλλους τομείς χάριν της εθνικής ομοψυχίας και της κοινωνικής συνοχής για την αντιμετώπιση άλλων κινδύνων, αν φυσικά, η συναίνεση δεν είναι κίνηση αυτοσυντήρησης, δηλαδή αν δεν απορρέει από τη συναίσθηση του κινδύνου που απειλεί το πολιτικό σκηνικό.
?
Σκληρά και επώδυνα τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση, για τις μισθοσυντήρητες και μεσοσυντήρητες κοινωνικές ομάδες. Αλλά θα είναι πολύ σκληρότερα εκείνα που θα πάρει και μάλιστα για απρόβλεπτο χρονικό διάστημα, ο ενδεχόμενος νέος Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (ΔΟΕ) με φορέα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που πρέπει πάση θυσία να αποφύγουμε. Μια τέτοια εξέλιξη θα σήμαινε αγριότερη φορολογία της οποίας η μερίδα του λέοντος θα προορίζεται για τις δόσεις του εξωτερικού χρέους και των επαχθών δανείων, ενώ ό,τι θα απομένει θα «χορηγείται» με κουπόνια και έναντι του μισθού ή συντάξεως στους δυστυχείς ιθαγενείς. Και έτσι, θα διαιωνίζεται η φτώχεια του λαού επ’ αόριστον …
Ας μην ξεχνάμε ότι τα δάνεια της Ανεξαρτησίας, εξοφλήθηκαν στους διεθνείς δανειστές μας (κερδοσκόπους, άμα δε και προστάτες) μετά από πολλές δεκαετίες.
* Ο Παναγιώτης Ν. Κρητικός είναι Πρόεδρος του ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ «ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ» και πρ. Αντ/δος της Βουλής.
email pkritikos14@yahoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου