Κυριακή, 06 Δεκεμβρίου 2009
του Δημ.Καλαιτζή
Τις περισσότερες φορές, όλοι μας λειτουργούμε κάτω απο την πίεση των συναισθημάτων μας και αποφασίζουμε και έτσι.
Τα συναισθήματα του ανθρώπου είναι μέρος της εξωτερίκευσης του εσωτερικού μας γίγνεσθαι.Ετσι εκδηλώνουμε την αγάπη,τη χαρά, τη λύπη,την φιλία.
Είναι συνυφασμένο και άρρηκτα δεμένο με την υπαρξιακή μας, κοινωνική, καθημερινή λειτουργία και συμπεριφορά.
Αυτό βέβαια είναι συνάρτηση της κοινωνικής συμπεριφοράς και δράσης, αλλά και στοιχείο του κάθε ιδιαίτερου αναθρώπινου χαρακτήρα.
Είμαστε οι άνθρωποι όντα που πολλές φορές υποτάσσουμε "τα δήθεν και τα πρέπει", τη λογική και την επιθυμία μας στο "πράττειν" ,στην ψυχολογική ροή και επιβολή των συναισθημάτων μας, που επιτάσσουν ......
συμπεριφορές και δράσεις που να μήν αποκοπτονται και να μήν διασπώνται απο τα "εσωτερικά" μας θέλω".
Μπορούν όλα αυτά όμως να συμβούν στην πολιτική δράση και συμπεριφορά ενός "πολιτικού όντος" και μαλιστα πρώτης γραμμής;Θεωρώ πώς η απάντηση είναι πολύ δύσκολη.
Ισως αυτό το ερώτημα να είναι πιό επίκαιρο και τίθεται αυτές τις ημέρες,
αφού συζητείται έντονα, - άλλοτε καλοπροαίρετα και άλλοτε κοκοπροαίρετα- η παλιά φιλική σχέση του Αντώνη Σαμαρά και του Γιώργου Παπανδρέου.
Συζητείται, άν και κατά πόσο μπορεί να ωφελήσει την πολιτική ζωή του τόπου και την πορεία της χώρας προς τα μπρός, αυτή η ανθρώπινη ιδιαίτερη σχέση, δύο πολιτικών, ενός πρωθυπουργού και ενός αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Βάζοντας μία κόκκινη γραμμή, στην ευκολότερη και απλοική σκέψη, ότι τίποτε δέν μπορεί να αλλάξει, θα προσπαθήσω να ονειρευτώ και να ψελίσω εωτερική επιθυμία, πώς και με ποιές προυποθέσεις θα μπορούσε αυτή η φιλία να εισάγει νέους τρόπους λειτουργίας του πολιτικού συστήματος στην πατρίδα μας.
- Γιατί, επιτέλους και στην χώρα μας να μήν δούμε,κυβερνηση με αντιπολίτευση να συνεργάζονται στα μεγάλα και σοβαρά θέματα που συγκλίνουν οι απόψεις όλων;
- Γιατί θα πρέπει, κομπλεξικά να αποφεύγουμε να ακούσουμε την αντιπολίτευση, όταν το δικό μας κόμμα ασκεί κυβερνητική εξουσία;
- Γιατί η πολιτική μας θα πρέπει να ασκείται ακόμη και τώρα με όρους πρίν τη μεταπολίτευση;
- Γιατί οι πολιτικοί μας, πρέπει να συνεχίζουν το γαιτανάκι της υποκρισίας, για χάριν μικροκομματικών συμφερόντων, όταν είναι παγκοίνως γνωστόν, ότι μεταξύ του υπάρχει φιλία, λόγω της συνύπαρξης και της λειτουργίας μέσα στη βουλή;
- Γιατί θα πρέπει,ενώ γνωστό σε όλους ότι ο Αντώνης Σαμαράς και ο Γιώργος Παπανδρέου διατηρούν αυτή την παλιά φιλία, να μήν αποτελέσει "αρχή", ενός άλλου πολιτικού πολιτισμού, που να φαίνεται, να τον νοιώθει ο πολίτης;
Ενα είναι σίγουρο, το επίπεδο των Ελλήνων πολιτών πιά είναι διαφορετικό,ο Ελληνας αποδέχεται και αναζητά νέα ήθη, νέα κουλτούρα στα πολτιικά μας πράγματα,είνα υποψιασμένος,γνωρίζει και να κρίνει και είναι ώριμος να αποδεχτεί ,φιλίες και σχέσεις πολιτικών πρώτης γραμμής, ίσως μάλιστα να το επιθυμεί κιόλας, για να μπεί τέλος, στην καχυποψία και στην πολτική υστεροβουλία.
Το θετικό και το παρήγορο είναι, ότι και ο Γιώργος Παπανδρέου, ώς πρωθυπουργός ολίγων ημερών, έδωσε το στίγμα των πεποιθήσεών του για κάτι διαφορετικό στη λειτουργία της πολιτικής σκηνής (ανοικτά Υπουργικά Συμβούλια, διαφάνεια κλπ) και πρέπει σε αυτό να βρεί συμπαραστάτες, πρώτα απο το ίδιο του το κόμμα και έπειτα απο την αντιπολίτευση και ιδιάιτερα την αξιωματική, εφόσον στο επόμενο χρονικό διάστημα αποδειχθούν οι αληθινές προθέσεις του πρωθυπουργού, ακόμη και για τους δύσπιστους..
Τότε πιά, θα πρέπει και ο Αντώνης Σαμαράς, να βάλει και το δικό του λιθαράκι και να συμβάλλει σε ότι αφορά τη δημοκρατική λειτουργία του κράτους, τη διαφάνεια και την πορεία της χώρας προς τα μπροστά..
Εδειξε δέ (έως τώρα τουλάχιστον) ο Αντώνης Σαμαράς ότι, θέλει να εισάγει νέους τρόπους λειτουργίας του κόμματός του, που λογικά και κατ επέκταση θα πρέπει να εφαρμοστούν σε όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής δράσης του κόμματος της αντιπολίτευσης.
Πιστέυω ότι στην πολιτική (δεδομένων των συγκυριών και καταστάσεων) μπορεί να αλλάξουν πολλά, γιατί δέν πρέπει και δέν θεωρώ ότι ο "πολιτικός - άνθρωπος - χαρακτήρας - προσωπικότητα" δέν μπορεί να αλλάξει νοοτροπίες και καθυστεκιείες πολιτικές συμπεριφορές και δράσεις, όταν βαθειά πιστεύει και θέλει να κάνει πράξη τα πολιτικά του οράματα.Εχει η ιστορία αποδείξει ότι πολιτικοί, έχουν εφαρμόσει τα δικά τους πιστεύω και μάλιστα σε καιρούς πολύ δύσκολους (Βενιζέλος κλπ)
Αρα λοιπόν, γιατί ,άν οι δύο φίλοι πολιτικοί Αντώνης Σαμαράς και Γιώργος Παπανδρέου, πιστεύουν σε άλλη λειτουργία της "πολιτικής", να μήν το δείξουν εμπράκτως;
Να γίνει ίσως η φιλία τους, αιτία να βλέπει ο ένας τη δράση του άλλου καλοπροαίρετα και "ακομπλεξάριστα " και αναλόγως να πράξουν,δηλαδή να συμφωνήσουν ή να διαφωνήσουν, αλλά πάντα με καθαρό μυαλό και σύμφωνα με τις δικές τους απόψεις ,αλλά χωρίς "πολιτική πονηριά".
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου