Έχει μια αμύθητης αξίας ακίνητη περιουσία παρά θιν’ αλός, στην Ολυμπιακή Ακτή, αλλά, κοντά τρεις δεκαετίες τώρα, δεν του «βγαίνουν» τα σχέδια αξιοποίησής της.
«Το σημαντικότερο περιουσιακό στοιχείο που διαθέτει σήμερα ο δήμος μας είναι τα περίπου 2.200 στρέμματα γης στην Ολυμπιακή Ακτή…Τα τελευταία χρόνια ακούμε για προγράμματα αξιοποίησης, για μελέτες, θεματικά πάρκα και άλλα σχέδια που ακούγονται ευχάριστα, από έργο όμως, τίποτε. Αποτέλεσμα, ο δήμος να μην έχει κερδίσει τίποτε απολύτως από μια τόσο μεγάλη περιουσία εδώ και δεκαετίες», έλεγε προεκλογικά, φθινόπωρο του 2006, ο δήμαρχος Κατερίνης Σάββας Χιονίδης.
Και δεν είχε καθόλου, μα καθόλου άδικο. Η ιστορία της αξιοποίησης της αμύθητης δημοτικής ακίνητης περιουσίας στην Ολυμπιακή μετρά κοντά τρεις δεκαετίες ανεπιτυχών προσπαθειών, από τουλάχιστον τέσσερεις δημάρχους.
Και δεν είχε καθόλου, μα καθόλου άδικο. Η ιστορία της αξιοποίησης της αμύθητης δημοτικής ακίνητης περιουσίας στην Ολυμπιακή μετρά κοντά τρεις δεκαετίες ανεπιτυχών προσπαθειών, από τουλάχιστον τέσσερεις δημάρχους.
Πριν από 27 ολόκληρα χρόνια, Αύγουστο του 1982, στην εκπνοή της δεύτερης 
θητείας του, ο τότε δήμαρχος Σίμος Χαραλαμπίδης(1975-1986) δήλωνε σε συνέντευξή του:
«Κατορθώσαμε να περάσει στην κυριότητα του δήμου η Ολυμπιακή Ακτή. Το δημοτικό αυτό περιουσιακό στοιχείο καθιστά το δήμο μας τον πλουσιότερο όλης της χώρας από άποψη ακίνητης περιουσίας.
«Ήδη» διαβεβαίωνε, «έχει γίνει μια ολοκληρωμένη μελέτη για τη αξιοποίηση του. Θα γίνει κατ’ αρχάς δημοπράτηση των οικοπέδων, απ’ όπου .....θα έχουμε τα πρώτα έσοδά μας 700-800 εκ. δραχμές περίπου. Από αυτά, ένα μεγάλο μέρος θα διατεθεί στη πόλη της Κατερίνης για έργα υποδομής, για αθλητικά έργα, για έργα αποχέτευσης, διάνοιξης δρόμων κ.λ.π. και το άλλο μέρος των χρημάτων θα αξιοποιηθεί για έργα υποδομής στην υπό επέκταση περιοχή για αποχέτευση ύδρευση, φωτισμό».
Για την Ολυμπιακή Ακτή η μελέτη προέβλεπε τη δημιουργία κάμπινγκ, δημοτικής πλαζ, παιδικών κατασκηνώσεων, αθλητικών εγκαταστάσεων και ξενοδοχειακών συγκροτημάτων.
Όπως σημείωνε ο δήμαρχος, περισσότερο υποστήριζε τη μελέτη αυτή γιατί εκεί θα μπορούσαν να απασχοληθούν (όπως υπολόγιζε) 3.000 δημότες Κατερίνης.
Όσο για τη χρηματοδότηση των έργων, η μελέτη στηριζόταν στην οικονομική υποστήριξη και συμβολή «ξένων εταιρειών» και «στις αποταμιεύσεις των δημοτών μας που βρίσκονται στο εξωτερικό», όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο δήμαρχος, οι οποίοι μάλιστα θα μπορούσαν κατ’ αυτόν τον τρόπο να επιστρέψουν και να εργαστούν στην πατρώα γη.
Λίγο μετά τις παραπάνω δηλώσεις ο κ. Χαραλαμπίδης επανεξελέγη δήμαρχος, αλλά ολοκλήρωσε και την τρίτη θητεία του χωρίς να καταφέρει να υλοποιήσει τα μεγαλόπνοα σχέδιά του για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δήμου στην Ολυμπιακή Ακτή.
Η αλήθεια είναι ότι στην πορεία προέκυψαν ορισμένα προβλήματα, καθώς ο (διορισμένος την εποχή εκείνη) Νομάρχης Πιερίας αμφισβήτησε την κυριότητα του δήμου επί των 2.500 στρεμμάτων της Ολυμπιακής Ακτής, καθώς του είχαν μεν παραχωρηθεί το 1976, πλην όμως δεν είχαν δημοσιευτεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ενώ υπολειπόταν και σε τίτλους ιδιοκτησίας. Τελικά, μετά από διαμάχη, ο δήμος Κατερίνης κατάφερε, με μια απώλεια της τάξης των 300 στρεμμάτων, να κρατήσει στην κυριότητά του τα 2.200 στρέμματα.
Το 1992, η διοίκηση του δήμου ξαναπανηγύρισε την κατάκτηση της δημοτικής παραλιακής περιουσίας. Ο τότε δήμαρχος Μενέλαος Τερζόπουλος (1991-1998), στην εκπνοή της πρώτης του θητείας, υπόσχονταν (σε προεκλογικό του φυλλάδιο το 1994) «σύγχρονη τουριστική αξιοποίηση των παραλιακών εκτάσεων της ευρύτερης περιοχής Κατερινόσκαλας, με ένα πρότυπο πρόγραμμα οικολογικού και εναλλακτικού τουρισμού».
«Ήδη ο δήμος μας προχώρησε στο ξεκαθάρισμα των ιδιοκτησιών του στη περιοχή», δήλωνε ο δήμαρχος «και μέσα στο 1995 θα προχωρήσει σε ουσιαστική μελέτη σκοπιμότητας και βιωσιμότητας και θα αξιοποιήσει τις εμπειρίες από ένα μεγάλο διακοινοτικό πρόγραμμα που ετοιμάζει για το ΄’95 και που αναφέρεται σε θέματα σύγχρονης τουριστικής ανάπτυξης οικολογικού τουρισμού».
Ο δήμαρχος είχε επίσης κατά νου να προχωρήσει στην πώληση ορισμένων από τα παραλιακά οικόπεδα, προκειμένου να εξοικονομηθούν χρήματα για την αξιοποίηση των υπόλοιπων.
Το σχέδιο αξιοποίησης της δημοτικής περιουσίας στην «Κατερινόσκαλα», ήταν, όπως υποστήριζε, η πρώτη από τις δυο βασικές στρατηγικές επιλογές του συνδυασμού του, (η δεύτερη ήταν η δημιουργία Βιοτεχνικού Πάρκου, που επίσης δεν ευτύχησε μέχρι σήμερα), οι οποίες μακροχρόνια θα επέτρεπαν «την πλήρη οικονομία αυτοδυναμία του δήμου, αλλά και τη δημιουργία αρκετών θέσεων απασχόλησης».
Αλλά, εξάντλησε και αυτός άλλη μια θητεία, χωρίς να υλοποιήσει το σχέδιό του, καθώς αναλώθηκε στην καταγραφή των καταπατητών των δημοτικών εκτάσεων, οι οποίοι από νωρίς (και πριν ο δήμος ξεκαθαρίσει και κατοχυρώσει την περιουσία του) την είχαν «αξιοποιήσει» προς ίδιο, προσωπικό όφελος.
Η καταγραφή έδειξε τελικά ότι περισσότεροι από 100 καταπατητές είχαν περιφράξει μεγάλο μέρος της περιουσίας του δήμου. Σύμφωνα με την Τεχνική Υπηρεσία του δήμου Κατερίνης, ένας εξ αυτών είχε περιφράξει ούτε λίγο ούτε πολύ 250 στρέμματα για τις κτηνοτροφικές του δραστηριότητες!
Ο δήμος ξεκίνησε δικαστική διαμάχη εναντίον τους και μέχρι το 1998 είχε κερδίσει μόλις τρεις αγωγές. Ο νικητής των εκλογών του φθινοπώρου του 1998, πάντως, ήταν αισιόδοξος. «Οι καταπατητές μεγάλων εκτάσεων είναι μόλις 15», έλεγε ο Γιάννης Αμοιρίδης (1999-2006), «οι υπόλοιποι έχουν καταλάβει μικρές εκτάσεις, δεν έχουν μέσα περιουσιακά στοιχεία και είναι εύκολο να εκδιωχθούν».
Ο ίδιος, προέκρινε τη δια συμβιβασμού εκδίωξη των καταπατητών, γιατί ο δικαστικός δρόμος, (εκτιμούσε, μάλλον βάσιμα και εξ εμπειρίας), ήταν χρονοβόρος και επίπονος.
Ένα ακόμη εμπόδιο στην αξιοποίηση της παραλιακής δημοτικής περιουσίας, έλεγε τότε ο κ. Αμοιρίδης, ήταν και οι οικιστικοί νόμοι, που άλλαζαν και δεν επέτρεπαν την εφαρμογή των προτάσεων επέκτασης του σχεδίου της περιοχής.
Ο ίδιος, ωστόσο, λίγο πριν την ανάληψη των καθηκόντων του, τον Νοέμβρη του 1998, δήλωνε έτοιμος να καταθέσει τη δική του πρόταση στην πρώτη, παρθενική συνεδρίαση του νέου δημοτικού συμβουλίου Κατερίνης. Η οποία πρόταση, δεν προέβλεπε οικοπεδοποίηση και εκποίηση της έκτασης (όπως σχεδίαζαν οι προκάτοχοί του), αλλά «την εκποίηση 200 στρεμμάτων σε ιδιώτες, για μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, που θα δώσουν και απασχόληση σε ντόπιο προσωπικό».
Τέσσερα χρόνια μετά, το 2003, στο προεκλογικό-απολογιστικό του έργου του φυλλάδιο, αναφέρει ότι «ολοκληρώθηκε η μελέτη ανάπτυξης της παραλιακής ζώνης Πιερίας, ύψους δαπάνης 73.000 ευρώ».
Δεκέμβριο του 2005, διανύοντας ήδη τη δεύτερη θητεία του, ο δήμαρχος Γιάννης Αμοιρίδης διαβεβαιώνει (σε έντυπη έκδοση του δήμου) ότι «επενδυτικές εταιρείες και τράπεζες από την Ελλάδα και το εξωτερικό επέδειξαν έντονο ενδιαφέρον για την αξιοποίηση της Ολυμπιακής Ακτής του δήμου Κατερίνης».
Το παραπάνω προέκυπτε από τις πρώτες διερευνητικές επαφές που είχε ο δήμαρχος με εκπροσώπους τους και αφού είχε ολοκληρωθεί (ανέφερε το έντυπο του δήμου) η Β΄ φάση της μελέτης με θέμα «Ανάπτυξη της παραλιακής ζώνης Πιερίας», η οποία προέβλεπε, «στο χώρο των 3.500 (;) στρεμμάτων, κατασκευή ξενοδοχειακών μονάδων και μονάδας φυσιοθεραπείας, ανοιχτού οικολογικού πάρκου, ιππικού κέντρου, κέντρου τοξοβολίας και παραθεριστικών οικημάτων».
Το «κλου» ωστόσο της μελέτης ήταν η πρόταση για τη δημιουργία Θεματικού Μυθολογικού Πάρκου («εμπνευσμένου από το Δωδεκάθεο, ανάλογου με το μοντέλο της Euronisney», όπως διευκρινιζόταν χαρακτηριστικά), με «εναλλακτική πρόταση, στην ίδια έκταση, την κατασκευή γηπέδου γκολφ».
Έναν ακριβώς χρόνο μετά, Δεκέμβρη του 2006, 10 μέρες πριν παραδώσει τη διοίκηση στον νεοεκλεγέντα δήμαρχο Κατερίνης Σάββα Χιονίδη, ο Γιάννης Αμοιρίδης φέρνει στο δημοτικό συμβούλιο πρόταση της μελετητικής εταιρείας Planet για την πρώτη φάση του έργου αξιοποίησης της παραλιακής έκτασης του δήμου στην Ολυμπιακή Ακτή. Ο σχεδιασμός προέβλεπε «Θεματικό Πάρκο» σε έκταση 420 στρεμμάτων και ξενοδοχειακή μονάδα σε έκταση 140 στρεμμάτων, την εκμετάλλευση των οποίων θα είχε ιδιώτης για 40 χρόνια. Ο δήμος θα έπρεπε να παραχωρήσει στον ιδιώτη έκταση «φιλέτο», από την οποία θα ελάμβανε ως ενοίκιο 53 ευρώ/ανά στρέμμα το χρόνο!
Το σχέδιο, που αναπτυσσόταν σε τέσσερις ζώνες, προέβλεπε ακόμη κολυμβητήριο και κλειστό γυμναστήριο, ιππόδρομο (έκτασης 138 στρεμμάτων), γήπεδα πόλο και τοξοβολίας, μονάδα φυσιοθεραπείας και αποκατάστασης αθλητών πρωταθλητισμού, κέντρο spa και ξενώνες αθλητών και προπονητών, παραθεριστικά αγροκτήματα με γραφικές κατοικίες, κέντρο παράδοσης μαθημάτων τοπικής κουζίνας και ελεγχόμενο πάρκο οικολογικής ανάπτυξης έκτασης 1.200 στρεμμάτων.
Ο απερχόμενος δήμαρχος υποστήριξε ότι η πρόταση αυτή είναι «η μοναδική σοβαρή προσέγγιση που έγινε όλα αυτά τα χρόνια για την αξιοποίηση της τεράστιας περιουσίας του δήμου», αλλά ο επερχόμενος δήμαρχος δεν πείστηκε, ο συνδυασμός του την καταψήφισε και η πρόταση τέθηκε σε αχρηστία.
Η νέα δημοτική αρχή, είχε κάνει γνωστό από πριν, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του φθινοπώρου του 2006, ότι η αξιοποίηση των 2.200 στρεμμάτων στην Ολυμπιακή Ακτή θα ήταν στις προτεραιότητές της και μάλιστα στο πρόγραμμα του 1ου χρόνου τη θητείας της.
«Στόχος», ανέφερε το προεκλογικό φυλλάδιο του συνδυασμού Πολίτες σε Δράση, «η υλοποίηση μιας από τις μεγαλύτερες επενδύσεις του είδους στα Βαλκάνια και η δημιουργία χιλιάδων μόνιμων θέσεων εργασίας».
Αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο δήμαρχος Κατερίνης Σάββας Χιονίδης δήλωνε, σε συνέντευξη του, πως στις προθέσεις της νέας διοίκησης είναι «μία τμηματική ανάπτυξη όπου, από 2.200 στρέμματα, θα αξιοποιηθούν σε πρώτη φάση τα 250-300 στρέμματα».
Διαβεβαίωνε ακόμη πως στη νέα πρόταση θα συμμετέχουν κατά πολύ άνθρωποι της τοπικής οικονομίας και πως θα ενταχθούν στο σχέδιο πόλης 500 στρέμματα.
«Έτσι, τόνιζε, «θα υπάρχει πιο γρήγορη αξιοποίηση και ουσιαστική, γιατί εμείς σκεφτόμαστε να κάνουμε ρεαλιστικά, λογικά και εφαρμόσιμα πράγματα».
Τρία χρόνια μετά, το μόνο που θυμίζει τις προεκλογικές υποσχέσεις της σημερινής διοίκησης είναι μια αόριστη αναφορά στο Τεχνικό Πρόγραμμα έργων, μελετών και προγραμμάτων του δήμου για το 2010, που λέει: «Εναλλακτικοί τρόποι αξιοποίησης της δημοτικής περιουσίας-προσυμβατικές διαδικασίες ΣΔΙΤ», με ενδεικτικό κονδύλι 50.000 ευρώ.
Το 2010 θα έχουν περάσει ήδη 34 χρόνια από τη στιγμή που ο δήμος Κατερίνης πέτυχε (με την παραχώρηση αυτής τη τεράστιας παραλιακής έκτασης) τον πρώτο λαχνό, που θα τον μετέτρεπε, από έναν φτωχό δήμο, στον πλουσιότερο της χώρας.
Αλλά, μέχρι σήμερα, παρά τα όνειρα των διαχειριστών της διοίκησής του, τις δεσμεύσεις τους, τους σχεδιασμούς τους και τις (πληρωμένες αδρά) μελέτες που κατά καιρούς παρουσιάστηκαν, δεν κατάφερε να εξαργυρώσει τον χρυσό αυτό λαχνό, με αποτέλεσμα να προσφεύγει σε τραπεζικούς δανεισμούς (όπως για την εξαγορά της πλατείας Δημοκρατίας), προκειμένου να επιβιώσει και να συντηρηθεί.(ΕΠΤΑ)
θητείας του, ο τότε δήμαρχος Σίμος Χαραλαμπίδης(1975-1986) δήλωνε σε συνέντευξή του:«Κατορθώσαμε να περάσει στην κυριότητα του δήμου η Ολυμπιακή Ακτή. Το δημοτικό αυτό περιουσιακό στοιχείο καθιστά το δήμο μας τον πλουσιότερο όλης της χώρας από άποψη ακίνητης περιουσίας.
«Ήδη» διαβεβαίωνε, «έχει γίνει μια ολοκληρωμένη μελέτη για τη αξιοποίηση του. Θα γίνει κατ’ αρχάς δημοπράτηση των οικοπέδων, απ’ όπου .....θα έχουμε τα πρώτα έσοδά μας 700-800 εκ. δραχμές περίπου. Από αυτά, ένα μεγάλο μέρος θα διατεθεί στη πόλη της Κατερίνης για έργα υποδομής, για αθλητικά έργα, για έργα αποχέτευσης, διάνοιξης δρόμων κ.λ.π. και το άλλο μέρος των χρημάτων θα αξιοποιηθεί για έργα υποδομής στην υπό επέκταση περιοχή για αποχέτευση ύδρευση, φωτισμό».
Για την Ολυμπιακή Ακτή η μελέτη προέβλεπε τη δημιουργία κάμπινγκ, δημοτικής πλαζ, παιδικών κατασκηνώσεων, αθλητικών εγκαταστάσεων και ξενοδοχειακών συγκροτημάτων.
Όπως σημείωνε ο δήμαρχος, περισσότερο υποστήριζε τη μελέτη αυτή γιατί εκεί θα μπορούσαν να απασχοληθούν (όπως υπολόγιζε) 3.000 δημότες Κατερίνης.
Όσο για τη χρηματοδότηση των έργων, η μελέτη στηριζόταν στην οικονομική υποστήριξη και συμβολή «ξένων εταιρειών» και «στις αποταμιεύσεις των δημοτών μας που βρίσκονται στο εξωτερικό», όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο δήμαρχος, οι οποίοι μάλιστα θα μπορούσαν κατ’ αυτόν τον τρόπο να επιστρέψουν και να εργαστούν στην πατρώα γη.
Λίγο μετά τις παραπάνω δηλώσεις ο κ. Χαραλαμπίδης επανεξελέγη δήμαρχος, αλλά ολοκλήρωσε και την τρίτη θητεία του χωρίς να καταφέρει να υλοποιήσει τα μεγαλόπνοα σχέδιά του για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δήμου στην Ολυμπιακή Ακτή.
Η αλήθεια είναι ότι στην πορεία προέκυψαν ορισμένα προβλήματα, καθώς ο (διορισμένος την εποχή εκείνη) Νομάρχης Πιερίας αμφισβήτησε την κυριότητα του δήμου επί των 2.500 στρεμμάτων της Ολυμπιακής Ακτής, καθώς του είχαν μεν παραχωρηθεί το 1976, πλην όμως δεν είχαν δημοσιευτεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ενώ υπολειπόταν και σε τίτλους ιδιοκτησίας. Τελικά, μετά από διαμάχη, ο δήμος Κατερίνης κατάφερε, με μια απώλεια της τάξης των 300 στρεμμάτων, να κρατήσει στην κυριότητά του τα 2.200 στρέμματα.
Το 1992, η διοίκηση του δήμου ξαναπανηγύρισε την κατάκτηση της δημοτικής παραλιακής περιουσίας. Ο τότε δήμαρχος Μενέλαος Τερζόπουλος (1991-1998), στην εκπνοή της πρώτης του θητείας, υπόσχονταν (σε προεκλογικό του φυλλάδιο το 1994) «σύγχρονη τουριστική αξιοποίηση των παραλιακών εκτάσεων της ευρύτερης περιοχής Κατερινόσκαλας, με ένα πρότυπο πρόγραμμα οικολογικού και εναλλακτικού τουρισμού».
«Ήδη ο δήμος μας προχώρησε στο ξεκαθάρισμα των ιδιοκτησιών του στη περιοχή», δήλωνε ο δήμαρχος «και μέσα στο 1995 θα προχωρήσει σε ουσιαστική μελέτη σκοπιμότητας και βιωσιμότητας και θα αξιοποιήσει τις εμπειρίες από ένα μεγάλο διακοινοτικό πρόγραμμα που ετοιμάζει για το ΄’95 και που αναφέρεται σε θέματα σύγχρονης τουριστικής ανάπτυξης οικολογικού τουρισμού».
Ο δήμαρχος είχε επίσης κατά νου να προχωρήσει στην πώληση ορισμένων από τα παραλιακά οικόπεδα, προκειμένου να εξοικονομηθούν χρήματα για την αξιοποίηση των υπόλοιπων.
Το σχέδιο αξιοποίησης της δημοτικής περιουσίας στην «Κατερινόσκαλα», ήταν, όπως υποστήριζε, η πρώτη από τις δυο βασικές στρατηγικές επιλογές του συνδυασμού του, (η δεύτερη ήταν η δημιουργία Βιοτεχνικού Πάρκου, που επίσης δεν ευτύχησε μέχρι σήμερα), οι οποίες μακροχρόνια θα επέτρεπαν «την πλήρη οικονομία αυτοδυναμία του δήμου, αλλά και τη δημιουργία αρκετών θέσεων απασχόλησης».
Αλλά, εξάντλησε και αυτός άλλη μια θητεία, χωρίς να υλοποιήσει το σχέδιό του, καθώς αναλώθηκε στην καταγραφή των καταπατητών των δημοτικών εκτάσεων, οι οποίοι από νωρίς (και πριν ο δήμος ξεκαθαρίσει και κατοχυρώσει την περιουσία του) την είχαν «αξιοποιήσει» προς ίδιο, προσωπικό όφελος.
Η καταγραφή έδειξε τελικά ότι περισσότεροι από 100 καταπατητές είχαν περιφράξει μεγάλο μέρος της περιουσίας του δήμου. Σύμφωνα με την Τεχνική Υπηρεσία του δήμου Κατερίνης, ένας εξ αυτών είχε περιφράξει ούτε λίγο ούτε πολύ 250 στρέμματα για τις κτηνοτροφικές του δραστηριότητες!
Ο δήμος ξεκίνησε δικαστική διαμάχη εναντίον τους και μέχρι το 1998 είχε κερδίσει μόλις τρεις αγωγές. Ο νικητής των εκλογών του φθινοπώρου του 1998, πάντως, ήταν αισιόδοξος. «Οι καταπατητές μεγάλων εκτάσεων είναι μόλις 15», έλεγε ο Γιάννης Αμοιρίδης (1999-2006), «οι υπόλοιποι έχουν καταλάβει μικρές εκτάσεις, δεν έχουν μέσα περιουσιακά στοιχεία και είναι εύκολο να εκδιωχθούν».
Ο ίδιος, προέκρινε τη δια συμβιβασμού εκδίωξη των καταπατητών, γιατί ο δικαστικός δρόμος, (εκτιμούσε, μάλλον βάσιμα και εξ εμπειρίας), ήταν χρονοβόρος και επίπονος.
Ένα ακόμη εμπόδιο στην αξιοποίηση της παραλιακής δημοτικής περιουσίας, έλεγε τότε ο κ. Αμοιρίδης, ήταν και οι οικιστικοί νόμοι, που άλλαζαν και δεν επέτρεπαν την εφαρμογή των προτάσεων επέκτασης του σχεδίου της περιοχής.
Ο ίδιος, ωστόσο, λίγο πριν την ανάληψη των καθηκόντων του, τον Νοέμβρη του 1998, δήλωνε έτοιμος να καταθέσει τη δική του πρόταση στην πρώτη, παρθενική συνεδρίαση του νέου δημοτικού συμβουλίου Κατερίνης. Η οποία πρόταση, δεν προέβλεπε οικοπεδοποίηση και εκποίηση της έκτασης (όπως σχεδίαζαν οι προκάτοχοί του), αλλά «την εκποίηση 200 στρεμμάτων σε ιδιώτες, για μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, που θα δώσουν και απασχόληση σε ντόπιο προσωπικό».
Τέσσερα χρόνια μετά, το 2003, στο προεκλογικό-απολογιστικό του έργου του φυλλάδιο, αναφέρει ότι «ολοκληρώθηκε η μελέτη ανάπτυξης της παραλιακής ζώνης Πιερίας, ύψους δαπάνης 73.000 ευρώ».
Δεκέμβριο του 2005, διανύοντας ήδη τη δεύτερη θητεία του, ο δήμαρχος Γιάννης Αμοιρίδης διαβεβαιώνει (σε έντυπη έκδοση του δήμου) ότι «επενδυτικές εταιρείες και τράπεζες από την Ελλάδα και το εξωτερικό επέδειξαν έντονο ενδιαφέρον για την αξιοποίηση της Ολυμπιακής Ακτής του δήμου Κατερίνης».
Το παραπάνω προέκυπτε από τις πρώτες διερευνητικές επαφές που είχε ο δήμαρχος με εκπροσώπους τους και αφού είχε ολοκληρωθεί (ανέφερε το έντυπο του δήμου) η Β΄ φάση της μελέτης με θέμα «Ανάπτυξη της παραλιακής ζώνης Πιερίας», η οποία προέβλεπε, «στο χώρο των 3.500 (;) στρεμμάτων, κατασκευή ξενοδοχειακών μονάδων και μονάδας φυσιοθεραπείας, ανοιχτού οικολογικού πάρκου, ιππικού κέντρου, κέντρου τοξοβολίας και παραθεριστικών οικημάτων».
Το «κλου» ωστόσο της μελέτης ήταν η πρόταση για τη δημιουργία Θεματικού Μυθολογικού Πάρκου («εμπνευσμένου από το Δωδεκάθεο, ανάλογου με το μοντέλο της Euronisney», όπως διευκρινιζόταν χαρακτηριστικά), με «εναλλακτική πρόταση, στην ίδια έκταση, την κατασκευή γηπέδου γκολφ».
Έναν ακριβώς χρόνο μετά, Δεκέμβρη του 2006, 10 μέρες πριν παραδώσει τη διοίκηση στον νεοεκλεγέντα δήμαρχο Κατερίνης Σάββα Χιονίδη, ο Γιάννης Αμοιρίδης φέρνει στο δημοτικό συμβούλιο πρόταση της μελετητικής εταιρείας Planet για την πρώτη φάση του έργου αξιοποίησης της παραλιακής έκτασης του δήμου στην Ολυμπιακή Ακτή. Ο σχεδιασμός προέβλεπε «Θεματικό Πάρκο» σε έκταση 420 στρεμμάτων και ξενοδοχειακή μονάδα σε έκταση 140 στρεμμάτων, την εκμετάλλευση των οποίων θα είχε ιδιώτης για 40 χρόνια. Ο δήμος θα έπρεπε να παραχωρήσει στον ιδιώτη έκταση «φιλέτο», από την οποία θα ελάμβανε ως ενοίκιο 53 ευρώ/ανά στρέμμα το χρόνο!
Το σχέδιο, που αναπτυσσόταν σε τέσσερις ζώνες, προέβλεπε ακόμη κολυμβητήριο και κλειστό γυμναστήριο, ιππόδρομο (έκτασης 138 στρεμμάτων), γήπεδα πόλο και τοξοβολίας, μονάδα φυσιοθεραπείας και αποκατάστασης αθλητών πρωταθλητισμού, κέντρο spa και ξενώνες αθλητών και προπονητών, παραθεριστικά αγροκτήματα με γραφικές κατοικίες, κέντρο παράδοσης μαθημάτων τοπικής κουζίνας και ελεγχόμενο πάρκο οικολογικής ανάπτυξης έκτασης 1.200 στρεμμάτων.
Ο απερχόμενος δήμαρχος υποστήριξε ότι η πρόταση αυτή είναι «η μοναδική σοβαρή προσέγγιση που έγινε όλα αυτά τα χρόνια για την αξιοποίηση της τεράστιας περιουσίας του δήμου», αλλά ο επερχόμενος δήμαρχος δεν πείστηκε, ο συνδυασμός του την καταψήφισε και η πρόταση τέθηκε σε αχρηστία.
Η νέα δημοτική αρχή, είχε κάνει γνωστό από πριν, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του φθινοπώρου του 2006, ότι η αξιοποίηση των 2.200 στρεμμάτων στην Ολυμπιακή Ακτή θα ήταν στις προτεραιότητές της και μάλιστα στο πρόγραμμα του 1ου χρόνου τη θητείας της.
«Στόχος», ανέφερε το προεκλογικό φυλλάδιο του συνδυασμού Πολίτες σε Δράση, «η υλοποίηση μιας από τις μεγαλύτερες επενδύσεις του είδους στα Βαλκάνια και η δημιουργία χιλιάδων μόνιμων θέσεων εργασίας».
Αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο δήμαρχος Κατερίνης Σάββας Χιονίδης δήλωνε, σε συνέντευξη του, πως στις προθέσεις της νέας διοίκησης είναι «μία τμηματική ανάπτυξη όπου, από 2.200 στρέμματα, θα αξιοποιηθούν σε πρώτη φάση τα 250-300 στρέμματα».
Διαβεβαίωνε ακόμη πως στη νέα πρόταση θα συμμετέχουν κατά πολύ άνθρωποι της τοπικής οικονομίας και πως θα ενταχθούν στο σχέδιο πόλης 500 στρέμματα.
«Έτσι, τόνιζε, «θα υπάρχει πιο γρήγορη αξιοποίηση και ουσιαστική, γιατί εμείς σκεφτόμαστε να κάνουμε ρεαλιστικά, λογικά και εφαρμόσιμα πράγματα».
Τρία χρόνια μετά, το μόνο που θυμίζει τις προεκλογικές υποσχέσεις της σημερινής διοίκησης είναι μια αόριστη αναφορά στο Τεχνικό Πρόγραμμα έργων, μελετών και προγραμμάτων του δήμου για το 2010, που λέει: «Εναλλακτικοί τρόποι αξιοποίησης της δημοτικής περιουσίας-προσυμβατικές διαδικασίες ΣΔΙΤ», με ενδεικτικό κονδύλι 50.000 ευρώ.
Το 2010 θα έχουν περάσει ήδη 34 χρόνια από τη στιγμή που ο δήμος Κατερίνης πέτυχε (με την παραχώρηση αυτής τη τεράστιας παραλιακής έκτασης) τον πρώτο λαχνό, που θα τον μετέτρεπε, από έναν φτωχό δήμο, στον πλουσιότερο της χώρας.
Αλλά, μέχρι σήμερα, παρά τα όνειρα των διαχειριστών της διοίκησής του, τις δεσμεύσεις τους, τους σχεδιασμούς τους και τις (πληρωμένες αδρά) μελέτες που κατά καιρούς παρουσιάστηκαν, δεν κατάφερε να εξαργυρώσει τον χρυσό αυτό λαχνό, με αποτέλεσμα να προσφεύγει σε τραπεζικούς δανεισμούς (όπως για την εξαγορά της πλατείας Δημοκρατίας), προκειμένου να επιβιώσει και να συντηρηθεί.(ΕΠΤΑ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου