Πολύ ωραία τα λέει για το ΑΣΕΠ ο κ. Γιάννης Ραγκούσης, αλλά αν θέλει να κάνει τομή θα πρέπει να μελετήσει μία ακόμη πιθανότητα: να «παγώσουν» εντελώς οι προσλήψεις στο Δημόσιο. Ούτε με διαγωνισμό, ούτε με σύμβαση χρόνου, ούτε για κάποια έκτακτη ανάγκη. Να κλείσει η πόρτα, να γίνει καταγραφή και να μάθουμε επιτέλους πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, πού βρίσκονται και τι κάνουν. Πόσοι είναι αυτοί που πληρώνονται με τα χρήματα των φορολογουμένων στα υπουργεία, στους δήμους, στις ΔΕΚΟ; Υπάρχει μια γενικευμένη εντύπωση, βασισμένη στην εμπειρία και στην καθημερινότητα, ότι στο Δημόσιο καθένας κάνει ό,τι γουστάρει. Αν πέφτει αργία στη μέση της εβδομάδας, υπάρχουν υπάλληλοι που κάνουν γέφυρα με το προηγούμενο αλλά και με το επόμενο Σαββατοκύριακο. Οποιος έχει ....μπει σε υπηρεσία τέτοιες ημέρες, ξέρει ότι τα γραφεία είναι άδεια. Οι εγκυμονούσες του Δημοσίου με έναν μαγικό τρόπο έχουν προβλήματα από τις πρώτες ημέρες και βγάζουν τον μήνα ξάπλα. Κάποιοι άλλοι την ώρα της βάρδιας βγαίνουν στα μαγαζιά, πάνε στις τράπεζες, πληρώνουν λογαριασμούς, πίνουν το καφεδάκι τους. Επιστρέφουν για να χτυπήσουν την κάρτα- μπορούν επίσης να χαρτζιλικώνουν κάποιον για να τη χτυπά σταθερά πρωί και μεσημέρι. Ιστορίες από τη ζωή βγαλμένες.
Ο κ. Γιάννης Ραγκούσης παρουσίασε το προσχέδιο της κυβέρνησης που θα κατατεθεί τις αμέσως επόμενες ημέρες και αφορά τις προσλήψεις στο Δημόσιο.
Απώτερος στόχος να σουλουπωθούν όλες οι προσλήψεις και να υπαχθούν στο ΑΣΕΠ. Σε ένα κράτος δικαίου, σαν και αυτό που χτίζεται από το ΠαΣοΚ, θα διορθωθούν κάθε φύσης «άδικες και εσωτερικές ανισορροπίες», θα «αποκατασταθούν η διαφάνεια και η αξιοκρατία». Ως κερασάκια στην τούρτα του ΑΣΕΠ ο υπουργός Εσωτερικών προτείνει την υπαγωγή στο Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού των προσλήψεων στη Βουλή, στην Προεδρία της Δημοκρατίας και στα νομικά πρόσωπα της Εκκλησίας. Καλού- κακού, αφήνει ένα παραθυράκι για το επιστημονικό προσωπικό. Ως πρωτοποριακή εκλαμβάνεται η κατάργηση της περιλάλητης «προφορικής συνέντευξης», η κατάργηση του 50% των μονάδων λόγω εμπειρίας και η «κόκκινη κάρτα» στη μοριοδότηση.
Οι προτάσεις του κ. Ραγκούση διέπονται από τις καλές προθέσεις του προκατόχου του, του κ. Παυλόπουλου. Αμφότεροι αναζήτησαν τρόπους για να φτιάξουν ένα αδιάβλητο, δίκαιο σύστημα επιλογής προσωπικού. Το «όχι» στα μόρια και στη συνέντευξη έχει μια λογική. Το «ναι» στα μόρια και στη συνέντευξη είχε και αυτό τη λογική του. Από μόνη της κάθε πρόταση ακούγεται ολοκληρωμένη. Το ερώτημα είναι γιατί δεν κλείνει μια και καλή η πόρτα, να γίνει καταμέτρηση εργαζομένων και ταυτόχρονα να καταγραφούν οι ανάγκες. Να γίνουν μετατάξεις, μετακινήσεις, μεταθέσεις ή όπως αλλιώς λέγεται η τοποθέτηση σε άλλο πόστο. Αντί του προσωπικού βολέματος κάθε βυσματούχου να προαχθεί το δημόσιο συμφέρον. Τι να το κάνουμε το ΑΣΕΠ για την πρόσληψη, ας πούμε νοσηλευτών, όταν εκ προοιμίου γνωρίζουμε ότι θα αφήσουν τους ορούς και τις σύριγγες για να στρογγυλοκαθίσουν σε κάποια γραμματεία; Τα νούμερα: στο διάστημα 2004- 2009 προσελήφθησαν 7.000 νοσηλευτές με την πρέπουσα διαδικασία, ως μόνιμοι. Από αυτούς περίπου 2.500- 3.000 αποσπάστηκαν ή μετατάχθηκαν. Τα ίδια ισχύουν στα σχολεία, με τους δασκάλους να απασχολούνται σε εργασίες άσχετες με τη διδασκαλία. Και πάει λέγοντας...
Οσοι βολεύονται από την ανοργανωσιά και το ρουσφετοκράτος βλέπουν σε κάθε μεταρρύθμιση το κακό. Απειλούνται τα κεκτημένα. Αντιθέτως, οι νέες προσλήψεις τούς δίνουν μιαν ανάσα: έρχονται νέες ορδές κορόιδων να βγάλουν τη δουλειά. Είναι όμως λάθος να γενικεύουμε: το Δημόσιο δεν απασχολεί μόνο τεμπελχανάδες. Υπάρχουν και οι άλλοι, που συντηρούν τον μύθο του ελληνικού φιλότιμου, που θα καθήσουν παραπάνω χωρίς να πληρωθούν υπερωρία, θα εξυπηρετήσουν τον πολίτη με αίσθημα ευθύνης. Απλώς δεν είμαστε σε θέση να ξέρουμε πόσοι είναι εκείνοι που βγάζουν δουλειά και πόσοι βρήκαν τον μήνα που θρέφει τους έντεκα. Ενα ανακάτεμα των καθηκόντων μπορεί να είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από νέους δίκαιους διαγωνισμούς. Το αδιάβλητο της διαδικασίας είναι δευτερεύον.
Ο κ. Γιάννης Ραγκούσης παρουσίασε το προσχέδιο της κυβέρνησης που θα κατατεθεί τις αμέσως επόμενες ημέρες και αφορά τις προσλήψεις στο Δημόσιο.
Απώτερος στόχος να σουλουπωθούν όλες οι προσλήψεις και να υπαχθούν στο ΑΣΕΠ. Σε ένα κράτος δικαίου, σαν και αυτό που χτίζεται από το ΠαΣοΚ, θα διορθωθούν κάθε φύσης «άδικες και εσωτερικές ανισορροπίες», θα «αποκατασταθούν η διαφάνεια και η αξιοκρατία». Ως κερασάκια στην τούρτα του ΑΣΕΠ ο υπουργός Εσωτερικών προτείνει την υπαγωγή στο Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού των προσλήψεων στη Βουλή, στην Προεδρία της Δημοκρατίας και στα νομικά πρόσωπα της Εκκλησίας. Καλού- κακού, αφήνει ένα παραθυράκι για το επιστημονικό προσωπικό. Ως πρωτοποριακή εκλαμβάνεται η κατάργηση της περιλάλητης «προφορικής συνέντευξης», η κατάργηση του 50% των μονάδων λόγω εμπειρίας και η «κόκκινη κάρτα» στη μοριοδότηση.
Οι προτάσεις του κ. Ραγκούση διέπονται από τις καλές προθέσεις του προκατόχου του, του κ. Παυλόπουλου. Αμφότεροι αναζήτησαν τρόπους για να φτιάξουν ένα αδιάβλητο, δίκαιο σύστημα επιλογής προσωπικού. Το «όχι» στα μόρια και στη συνέντευξη έχει μια λογική. Το «ναι» στα μόρια και στη συνέντευξη είχε και αυτό τη λογική του. Από μόνη της κάθε πρόταση ακούγεται ολοκληρωμένη. Το ερώτημα είναι γιατί δεν κλείνει μια και καλή η πόρτα, να γίνει καταμέτρηση εργαζομένων και ταυτόχρονα να καταγραφούν οι ανάγκες. Να γίνουν μετατάξεις, μετακινήσεις, μεταθέσεις ή όπως αλλιώς λέγεται η τοποθέτηση σε άλλο πόστο. Αντί του προσωπικού βολέματος κάθε βυσματούχου να προαχθεί το δημόσιο συμφέρον. Τι να το κάνουμε το ΑΣΕΠ για την πρόσληψη, ας πούμε νοσηλευτών, όταν εκ προοιμίου γνωρίζουμε ότι θα αφήσουν τους ορούς και τις σύριγγες για να στρογγυλοκαθίσουν σε κάποια γραμματεία; Τα νούμερα: στο διάστημα 2004- 2009 προσελήφθησαν 7.000 νοσηλευτές με την πρέπουσα διαδικασία, ως μόνιμοι. Από αυτούς περίπου 2.500- 3.000 αποσπάστηκαν ή μετατάχθηκαν. Τα ίδια ισχύουν στα σχολεία, με τους δασκάλους να απασχολούνται σε εργασίες άσχετες με τη διδασκαλία. Και πάει λέγοντας...
Οσοι βολεύονται από την ανοργανωσιά και το ρουσφετοκράτος βλέπουν σε κάθε μεταρρύθμιση το κακό. Απειλούνται τα κεκτημένα. Αντιθέτως, οι νέες προσλήψεις τούς δίνουν μιαν ανάσα: έρχονται νέες ορδές κορόιδων να βγάλουν τη δουλειά. Είναι όμως λάθος να γενικεύουμε: το Δημόσιο δεν απασχολεί μόνο τεμπελχανάδες. Υπάρχουν και οι άλλοι, που συντηρούν τον μύθο του ελληνικού φιλότιμου, που θα καθήσουν παραπάνω χωρίς να πληρωθούν υπερωρία, θα εξυπηρετήσουν τον πολίτη με αίσθημα ευθύνης. Απλώς δεν είμαστε σε θέση να ξέρουμε πόσοι είναι εκείνοι που βγάζουν δουλειά και πόσοι βρήκαν τον μήνα που θρέφει τους έντεκα. Ενα ανακάτεμα των καθηκόντων μπορεί να είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από νέους δίκαιους διαγωνισμούς. Το αδιάβλητο της διαδικασίας είναι δευτερεύον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου