«Η καρδιά όλων των πολιτικών»

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 9 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009

Γράφει ο Γ.Π. Μασσαβέτας
giorgis@massavetas.gr

Από όσα ελέχθησαν κατά τις πανηγυρικές συνεδριάσεις και τις παραδόσεις-παραλαβές υπουργείων, κατά την πρώτη ημέρα έναρξης λειτουργίας του ...καταστήματος Ελλάς, «υπό νέα διεύθυνση», συγκρατώ εκείνο το οποίο κατά την ταπεινή μου κρίση είναι η Λυδία λίθος επί της όποιας θα δοκιμαστεί αν πράγματι η νέα κυβέρνηση θα μπορέσει «να αλλάξει την Ελλάδα».

Είναι μια φράση από την σύντομη ομιλία της νέας υπουργού Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κ. Άννας Διαμαντοπούλου:

«Η Παιδεία είναι ο πυρήνας και η καρδιά όλων των πολιτικών».

Αν δεν αλλάξει εκ βάθρων η Παιδεία μας, αν δεν γίνει σκοπός της η διαμόρφωση πολιτών με επίπεδο πολιτισμού και γνώσεις ικανές να βοηθήσουν την κοινωνία να βελτιώνεται καθημερινά και όχι τυφλοσούρτες-εισιτήρια για την εισαγωγή σε μια οποιαδήποτε σχολή, τότε όλοι οι δείκτες θα εξακολουθήσουν να είναι αρνητικοί. Να μας καταγράφουν ως ένα έθνος σε διαρκή υποχώρηση. Μια χώρα με σύνδρομα αυτοκαταστροφής. Με ένα λαό απαίδευτο που μονίμως θα του φταίνε οι άλλοι.

Αν δεν αλλάξει όχι μόνο το ύφος αλλά και το ήθος της Παιδείας μας και όχι απλώς της παρεχόμενης τυπικής εκπαίδευσης, θα εξακολουθήσουμε να εμφανιζόμαστε πρωταθλητές στα αρνητικά. Στα σκάνδαλα, στα λαδώματα, στη φαυλότητα, στους αιώνιους φοιτητές, στη διαπλοκή, την κακομοιριά, τις πελατειακές σχέσεις.

Μεγάλες οι προκλήσεις. Και οι απαντήσεις δεν μπορούν να δοθούν ακόμη και από μια ισχυρή αυτοδύναμη κυβέρνηση, με νωπή εντολή. Απαιτούν συναινέσεις.

Κατά τούτο είναι παρήγορο το ότι η νέα υπουργός έχει αποδείξει ότι είναι οπαδός του συναινετικού διαλόγου, καθώς παρέμεινε σταθερά στον διάλογο που επιχείρησε ο προκάτοχος της - και εκ των διεκδικητών, ως φαίνεται, της ηγεσίας της Ν.Δ. κ. Σπηλιωτόπουλος.

Για το ΚΚΕ δεν έχω καμιά ελπίδα ότι πρόκειται να αλλάξει τακτική. Αναρωτιέμαι αν εκεί στην Κουμουνδούρου θα συνειδητοποιήσουν ότι, όσοι τους ψήφισαν, για να μη χαθεί η φωνή μιας αντιδογματικής Αριστεράς, δεν τους θέλουν ως ούρα του ΚΚΕ στην απόλυτη άρνηση. Και πολύ περισσότερο στην -καταραμένη σε όλη την ιστορική διαδρομή της ελληνικής Αριστεράς - πρακτική της ...αποχής.

Μακάρι αυτή τη φορά να γίνει ευρύτατος και ουσιαστικός διάλογος και όχι ατέρμονες και ατελέσφοροι τακτισμοί.

ΚΡΑΧΤΗΣ (kraxtis-gr.blogspot.com)