ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009
Γράφει ο Γ.Π. Μασσαβέτας
giorgis@massavetas.gr
giorgis@massavetas.gr
Η γενιά μου είχε το προνόμιο να γνωρίσει από κοντά αληθινούς μεγάλους, «ιερά τέρατα» της πολιτικής και του πνεύματος, ελάχιστοι των οποίων έχουν απομείνει στη ζωή.
Τέτοια μορφή ήταν και η Έλλη Παππά, που έφυγε χθες, πλήρης ημερών πυκνότατης ιστορίας και δημιουργίας, για το μεγάλο ταξίδι.
Τη γνώρισα όταν και οι δύο ήμασταν στη Διοικούσα Επιτροπή της μεταδικτατορικής ΕΔΑ και συμπορευόμαστε στην...... προσπάθεια να πείσουμε την ηγεσία του τότε ΚΚΕ Εσωτερικού ότι δεν τους χρειαζόταν αυτός ο με παρενθέσεις τίτλος. Ότι ήταν πολιτικό λάθος και γελοιότητα η εμμονή σε «άλλο ΚΚΕ» όταν είχαν την δυνατότητα να σηκώσουν ψηλά το καταξιωμένο, ως τότε, λάβαρο της ΕΔΑ ως φορέα της ανανεωτικής Αριστεράς.
Όταν γνωρίζεις από κοντά τέτοιες μορφές, σαν την «Έλλη Ιωαννίδη» της φρικτής ιστορίας του εμφυλίου, καταλαμβάνεσαι από δέος. Αλλά ο θαυμασμός και η πίστη στους ανθρώπους με αξίες πολλαπλασιάζονται, όταν συμβαίνει, όπως στην περίπτωση της Έλλης, να διαπιστώνεις πόσο απλός άνθρωπος, φιλικός προς τους νέους, ανυπόκριτα σεμνός, είναι αυτό το «ιερό τέρας» που έχεις απέναντι σου.
Γιατί εκείνος που έχει πραγματική αξία δεν χρειάζεται να την επιδεικνύει, δεν αισθάνεται ανάγκη να ξεχωρίζει από τους άλλους ανθρώπους, να προσπαθεί να τους εντυπωσιάσει. Αυτά είναι «προνόμια» των τενεκέδων. Που προσπαθούν με σπουδαιοφανή συμπεριφορά να πασαλείψουν με κασσίτερο τη γύμνια τους, μπας και τους περάσουν οι άλλοι για ...ασημικά.
Μας έφερε πιο κοντά το ότι είχαμε μια κοινή μοίρα: Μας απέρριψαν και τους δυο οι γυναίκες που μας γέννησαν. Εκείνη είχε για μάνα τη θεία της κι εγώ τη μάνα του πατέρα μου. Ακόμη και αυτή την απόρριψη όμως προσπαθούσε να την αποδραματοποιήσει.
Η ίδια στάθηκε εκπληκτική μάνα στο παιδί που γέννησε μέσα στις φυλακές Αβέρωφ, καρπό του έρωτα της με τον Νίκο Μπελογιάννη. Και ένα μικρό δείγμα του τρόπου που έδειχνε την αγάπη της ήταν τα χειρόγραφα βιβλία που δημιουργούσε για το παιδί της μέσα στη φυλακή.
Τέτοιες μορφές γαλβανίζονται μέσα σε πυρακτωμένες συνθήκες. Να πάνε και να μην ξανάρθουν εκείνες οι συνθήκες. Αλλά δυστυχώς, έχουμε τεράστιο έλλειμμα σε τέτοιες μορφές ετούτε τον καιρό. Ένα έλλειμμα που έγινε οδυνηρά μεγαλύτερο με το φευγιό της Έλλης.
Τέτοια μορφή ήταν και η Έλλη Παππά, που έφυγε χθες, πλήρης ημερών πυκνότατης ιστορίας και δημιουργίας, για το μεγάλο ταξίδι.
Τη γνώρισα όταν και οι δύο ήμασταν στη Διοικούσα Επιτροπή της μεταδικτατορικής ΕΔΑ και συμπορευόμαστε στην...... προσπάθεια να πείσουμε την ηγεσία του τότε ΚΚΕ Εσωτερικού ότι δεν τους χρειαζόταν αυτός ο με παρενθέσεις τίτλος. Ότι ήταν πολιτικό λάθος και γελοιότητα η εμμονή σε «άλλο ΚΚΕ» όταν είχαν την δυνατότητα να σηκώσουν ψηλά το καταξιωμένο, ως τότε, λάβαρο της ΕΔΑ ως φορέα της ανανεωτικής Αριστεράς.
Όταν γνωρίζεις από κοντά τέτοιες μορφές, σαν την «Έλλη Ιωαννίδη» της φρικτής ιστορίας του εμφυλίου, καταλαμβάνεσαι από δέος. Αλλά ο θαυμασμός και η πίστη στους ανθρώπους με αξίες πολλαπλασιάζονται, όταν συμβαίνει, όπως στην περίπτωση της Έλλης, να διαπιστώνεις πόσο απλός άνθρωπος, φιλικός προς τους νέους, ανυπόκριτα σεμνός, είναι αυτό το «ιερό τέρας» που έχεις απέναντι σου.
Γιατί εκείνος που έχει πραγματική αξία δεν χρειάζεται να την επιδεικνύει, δεν αισθάνεται ανάγκη να ξεχωρίζει από τους άλλους ανθρώπους, να προσπαθεί να τους εντυπωσιάσει. Αυτά είναι «προνόμια» των τενεκέδων. Που προσπαθούν με σπουδαιοφανή συμπεριφορά να πασαλείψουν με κασσίτερο τη γύμνια τους, μπας και τους περάσουν οι άλλοι για ...ασημικά.
Μας έφερε πιο κοντά το ότι είχαμε μια κοινή μοίρα: Μας απέρριψαν και τους δυο οι γυναίκες που μας γέννησαν. Εκείνη είχε για μάνα τη θεία της κι εγώ τη μάνα του πατέρα μου. Ακόμη και αυτή την απόρριψη όμως προσπαθούσε να την αποδραματοποιήσει.
Η ίδια στάθηκε εκπληκτική μάνα στο παιδί που γέννησε μέσα στις φυλακές Αβέρωφ, καρπό του έρωτα της με τον Νίκο Μπελογιάννη. Και ένα μικρό δείγμα του τρόπου που έδειχνε την αγάπη της ήταν τα χειρόγραφα βιβλία που δημιουργούσε για το παιδί της μέσα στη φυλακή.
Τέτοιες μορφές γαλβανίζονται μέσα σε πυρακτωμένες συνθήκες. Να πάνε και να μην ξανάρθουν εκείνες οι συνθήκες. Αλλά δυστυχώς, έχουμε τεράστιο έλλειμμα σε τέτοιες μορφές ετούτε τον καιρό. Ένα έλλειμμα που έγινε οδυνηρά μεγαλύτερο με το φευγιό της Έλλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου