Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009 - ΝΕΑ
Χρόνο τον χρόνο και μήνα τον μήνα η χώρα έζησε τα τελευταία πέντε χρόνια όχι απλώς την επιδείνωση των οικονομικών μεγεθών- με βασικότερα το δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος, που την έχουν οδηγήσει δύο φορές σε επιτήρηση- αλλά και την επιδείνωση της κοινωνικής θέσης του μέσου πολίτη.
Όσο κι αν είναι από τα βασικά μότο της Ν.Δ. το «εμείς μειώσαμε την ανεργία», στην πραγματικότητα και η ανεργία αυξήθηκε, και το εισόδημα του Έλληνα συρρικνώθηκε, και οι ανισότητες οξύνθηκαν, και η φτώχεια εξακοντίστηκε. Όπως επίσης μειώθηκαν οι δαπάνες για την παιδεία και την υγεία- αλλά και όλες οι παραγωγικές δαπάνες - παρ΄ ότι το σύνολο των δαπανών μονίμως ξεφεύγει από τις προδιαγραφές των προϋπολογισμών. Και για όλα αυτά, φυσικά, δεν μπορεί κανείς να επιρρίψει ευθύνες στη διεθνή οικονομική κρίση- κάτι που συστηματικά επιχείρησε ο Πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη. Η ανατροπή όλων των επιτευγμάτων στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα που είχε πετύχει η Ελλάδα είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα και η μεγάλη ζημιά είχε ήδη συντελεστεί μέχρι το 2007, οπότε και πάλι είχε προσφύγει η Ν.Δ. στις κάλπες λόγω της οικονομίας.
Τα προγράμματα stage
Οι αλχημείες της κυβέρνησης στο ζήτημα της ανεργίας είναι το πλέον κορυφαίο... μαγείρεμα που έχει επιχειρηθεί στη στατιστική. Αναλαμβάνοντας την εξουσία το 2004, αναθεωρεί τα στοιχεία και από 9% μεταβάλλει την ανεργία στο 11,3%- μια μίνι απογραφή, όπως αυτή που έκανε τότε ο κ. Αλογοσκούφης και για το έλλειμμα. Σήμερα, ισχυρίζεται ότι η ανεργία είναι στο 9,3% ενώ η χώρα βρίσκεται σε ύφεση. Η εξήγηση της αλχημείας είναι πολύ απλή: δεν συνυπολογίζει τους χιλιάδες νέους που βρίσκονται στα προγράμματα stage (προγράμματα βραχυχρόνια, χρηματοδοτούμενα έπειτα από πολλές ενστάσεις από την Ένωση και μηχανισμός ρουσφετιών), τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας και τους λεγόμενους «οικονομικά μη ενεργούς» (αυτούς που δεν αναζήτησαν εργασία τις τελευταίες δύο εβδομάδες για άγνωστο λόγο). Εάν η ανεργία υπολογιζόταν όπως στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, το ποσοστό θα ξεπερνούσε ακόμη και το 13%, ενώ επισήμως στους κάτω των 24 ετών έχει ήδη εκτοξευθεί στο 25% σημειώνοντας ευρωπαϊκό ρεκόρ. Διευρύνθηκαν οι ανισότητες
Αντιστοίχως, χάρη στην οικονομική πολιτική της Ν.Δ., οι ανισότητες έχουν διευρυνθεί. Σύμφωνα με τη Γιούροστατ, ενώ από το 1999 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αργά αλλά σταθερά μείωνε τον δείκτη ανισότητας (σ.σ.: ο λόγος του εισοδήματος του 20% των πιο εύπορων προς το εισόδημα του 20% των πιο φτωχών), από τη στιγμή που ανέλαβε η Ν.Δ. ο δείκτης πήρε πάλι την ανιούσα. Οι φόροι στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, η αναλογία έμμεσων και άμεσων φόρων εις βάρος των δεύτερων και οι φοροαπαλλαγές για τους έχοντες συνέβαλαν σε αυτό.
Η φτώχεια είναι άλλος ένας κοινωνικός παράγοντας, ο οποίος κατά την πενταετία που πέρασε οδήγησε τη χώρα μας στα χειρότερα σημεία της. Για την ακρίβεια, η Ελλάδα το 2007 είχε το υψηλότερο ποσοστό φτώχειας- περίπου 20%- στην Ένωση των 27, με εξαίρεση τη Λετονία.
Ανησυχία για το μέλλον
Παράλληλα, υπάρχουν μια σειρά από άλλα στοιχεία που προκαλούν ανησυχία για το μέλλον, κυρίως διότι όλες οι πληροφορίες αναφέρουν ότι πλέον στην ευρωζώνη δεν θα μετριέται μόνο το έλλειμμα και το χρέος, αλλά και άλλοι δείκτες που θα δείχνουν τη βαθύτερη κατάσταση μιας χώρας. Έτσι, σύμφωνα με την Κομισιόν, ενώ οι δαπάνες της Ελλάδας έχουν ξεφύγει, η χώρα επί κυβέρνησης Καραμανλή έρχεται τελευταία στους 27 στις παραγωγικές δαπάνες (μεταφορές, έρευνα και τεχνολογία, εκπαίδευση, υγεία). Είναι χαρακτηριστικό ότι στον δείκτη «ποιότητα παιδείας», η Ελλάδα βαθμολογείται 27η, όπως και στην καινοτομία και στη βασική έρευνα. Και, βέβαια, η χώρα παίρνει τη χειρότερη βαθμολογία στην ευρωζώνη τόσο στην ποιότητα των δημοσίων υπηρεσιών όσο και στη διαφθορά, μετά την Ιταλία. Στελέχη της Ιπποκράτους, που γνωρίζουν σε βάθος τα οικονομικοκοινωνικά δεδομένα που αφήνει πίσω της η πενταετία Καραμανλή, λένε με έμφαση πως «η αντιμετώπιση της κρίσης για την οποία μίλησε ο Πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη είναι μία μόνο παράμετρος. Εδώ πρέπει να χτίσουμε ξανά τη χώρα!».
Όσο κι αν είναι από τα βασικά μότο της Ν.Δ. το «εμείς μειώσαμε την ανεργία», στην πραγματικότητα και η ανεργία αυξήθηκε, και το εισόδημα του Έλληνα συρρικνώθηκε, και οι ανισότητες οξύνθηκαν, και η φτώχεια εξακοντίστηκε. Όπως επίσης μειώθηκαν οι δαπάνες για την παιδεία και την υγεία- αλλά και όλες οι παραγωγικές δαπάνες - παρ΄ ότι το σύνολο των δαπανών μονίμως ξεφεύγει από τις προδιαγραφές των προϋπολογισμών. Και για όλα αυτά, φυσικά, δεν μπορεί κανείς να επιρρίψει ευθύνες στη διεθνή οικονομική κρίση- κάτι που συστηματικά επιχείρησε ο Πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη. Η ανατροπή όλων των επιτευγμάτων στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα που είχε πετύχει η Ελλάδα είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα και η μεγάλη ζημιά είχε ήδη συντελεστεί μέχρι το 2007, οπότε και πάλι είχε προσφύγει η Ν.Δ. στις κάλπες λόγω της οικονομίας.
Τα προγράμματα stage
Οι αλχημείες της κυβέρνησης στο ζήτημα της ανεργίας είναι το πλέον κορυφαίο... μαγείρεμα που έχει επιχειρηθεί στη στατιστική. Αναλαμβάνοντας την εξουσία το 2004, αναθεωρεί τα στοιχεία και από 9% μεταβάλλει την ανεργία στο 11,3%- μια μίνι απογραφή, όπως αυτή που έκανε τότε ο κ. Αλογοσκούφης και για το έλλειμμα. Σήμερα, ισχυρίζεται ότι η ανεργία είναι στο 9,3% ενώ η χώρα βρίσκεται σε ύφεση. Η εξήγηση της αλχημείας είναι πολύ απλή: δεν συνυπολογίζει τους χιλιάδες νέους που βρίσκονται στα προγράμματα stage (προγράμματα βραχυχρόνια, χρηματοδοτούμενα έπειτα από πολλές ενστάσεις από την Ένωση και μηχανισμός ρουσφετιών), τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας και τους λεγόμενους «οικονομικά μη ενεργούς» (αυτούς που δεν αναζήτησαν εργασία τις τελευταίες δύο εβδομάδες για άγνωστο λόγο). Εάν η ανεργία υπολογιζόταν όπως στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, το ποσοστό θα ξεπερνούσε ακόμη και το 13%, ενώ επισήμως στους κάτω των 24 ετών έχει ήδη εκτοξευθεί στο 25% σημειώνοντας ευρωπαϊκό ρεκόρ. Διευρύνθηκαν οι ανισότητες
Αντιστοίχως, χάρη στην οικονομική πολιτική της Ν.Δ., οι ανισότητες έχουν διευρυνθεί. Σύμφωνα με τη Γιούροστατ, ενώ από το 1999 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αργά αλλά σταθερά μείωνε τον δείκτη ανισότητας (σ.σ.: ο λόγος του εισοδήματος του 20% των πιο εύπορων προς το εισόδημα του 20% των πιο φτωχών), από τη στιγμή που ανέλαβε η Ν.Δ. ο δείκτης πήρε πάλι την ανιούσα. Οι φόροι στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, η αναλογία έμμεσων και άμεσων φόρων εις βάρος των δεύτερων και οι φοροαπαλλαγές για τους έχοντες συνέβαλαν σε αυτό.
Η φτώχεια είναι άλλος ένας κοινωνικός παράγοντας, ο οποίος κατά την πενταετία που πέρασε οδήγησε τη χώρα μας στα χειρότερα σημεία της. Για την ακρίβεια, η Ελλάδα το 2007 είχε το υψηλότερο ποσοστό φτώχειας- περίπου 20%- στην Ένωση των 27, με εξαίρεση τη Λετονία.
Ανησυχία για το μέλλον
Παράλληλα, υπάρχουν μια σειρά από άλλα στοιχεία που προκαλούν ανησυχία για το μέλλον, κυρίως διότι όλες οι πληροφορίες αναφέρουν ότι πλέον στην ευρωζώνη δεν θα μετριέται μόνο το έλλειμμα και το χρέος, αλλά και άλλοι δείκτες που θα δείχνουν τη βαθύτερη κατάσταση μιας χώρας. Έτσι, σύμφωνα με την Κομισιόν, ενώ οι δαπάνες της Ελλάδας έχουν ξεφύγει, η χώρα επί κυβέρνησης Καραμανλή έρχεται τελευταία στους 27 στις παραγωγικές δαπάνες (μεταφορές, έρευνα και τεχνολογία, εκπαίδευση, υγεία). Είναι χαρακτηριστικό ότι στον δείκτη «ποιότητα παιδείας», η Ελλάδα βαθμολογείται 27η, όπως και στην καινοτομία και στη βασική έρευνα. Και, βέβαια, η χώρα παίρνει τη χειρότερη βαθμολογία στην ευρωζώνη τόσο στην ποιότητα των δημοσίων υπηρεσιών όσο και στη διαφθορά, μετά την Ιταλία. Στελέχη της Ιπποκράτους, που γνωρίζουν σε βάθος τα οικονομικοκοινωνικά δεδομένα που αφήνει πίσω της η πενταετία Καραμανλή, λένε με έμφαση πως «η αντιμετώπιση της κρίσης για την οποία μίλησε ο Πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη είναι μία μόνο παράμετρος. Εδώ πρέπει να χτίσουμε ξανά τη χώρα!».
ΜΕΙΩΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΠΑΝΕΣ
για την παιδεία και την υγεία, ενώ το σύνολο των κρατικών δαπανών μονίμως ξεφεύγει από τις προδιαγραφές των προϋπολογισμών
ΚΡΑΧΤΗΣ (kraxtis-gr.blogspot.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου