 |
του Δημητρίου Μοσχοτέλια (ΠΙΕΡ. ΑΝΤΙΛ)
- Περιμένουμε, με κάποια περιέργεια, να ακούσουμε, από τον Υπουργό Μακεδονίας Θράκης τις αποφάσεις της Κυβερνήσεως τις σχετικές με την μετεγκατάσταση της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσ/νίκης.
Λέμε, "με κάποια περιέργεια", διότι ήμασταν σχεδόν βέβαιοι, ότι η μετεγκατάσταση της ΔΕΘ θα γινόταν σε χώρο κοντά στο Αιγίνιο.
Είχαμε πειστεί ότι η επιθυμία και η λογική της πρότασης του κ. Δημάρχου Αιγινίου, θα είχαν πείσει τους αρμόδιους για την επιλογή του καταλληλότερους χώρου.
Όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν κατά τη λογική και τις επιθυμίες του κ. Β. Κόντου.
Χρειάζεται κ. Δήμαρχε, εκτός από επιθυμίες και προσφορές και ...άλλα προσόντα.
Δυστυχώς φαίνεται το Αιγίνιο δεν τα διαθέτει σήμερα.
Θα λέγαμε ότι τα ...προσόντα αυτά δεν τα διαθέτει ούτε όλη η Πιερία.
Γι' αυτό ας περιοριστούν όλοι στα ...πανηγύρια και ας αφήσουν τα μεγάλα λόγια.
Τα μεγάλα έργα δεν γίνονται μόνο με επιθυμίες.
- Στις προσπάθειες, για την κατάσταση των πυρκαγιών στα διάφορα μέρη της χώρας και ιδιαίτερα της Αττικής, συμμετοχή είχαν και οι Αγροφύλακες.
Χωρίς μέσα επικοινωνίας. Χωρίς μέσα μετακίνησης. Χωρίς υπερωρίες. Χωρίς νυκτερινή εργασία. Με μόνο τον "ξερό" μισθό τους, έδωσαν οι Αγροφύλακες ότι μπορούσαν, αν και γνώριζαν εκ των προτέρων, ότι η προσφορά τους θα αγνοηθεί.
Άλλο η θέση του καθενός, η σχετική με το νεοϊδρυθέν σώμα της "Ελληνικής Αγροφυλακής" και άλλο η αναγνώριση της προσφοράς των Αγροφυλάκων.
Δυστυχώς στην Ελλάδα, ίσως και παγκόσμια, τη δόξα κερδίζουν όσοι ακριβοπληρώνονται και κάνουν δημόσιες σχέσεις.
Μια ζωή οι αφανής εργάτες θα αγνοούνται, θα λοιδορούνται και θα αδικούνται, απ' αυτούς που θέλουν να κρύψουν τα λάθη και τις αδυναμίες τους.
- Σχετικό με το προηγούμενο είναι και το σχόλιο αυτό.
Όπως είναι γνωστό το 1967 έγινε πραξικόπημα στη χώρα μας από επίορκους Αξιωματικούς του Στρατού.
Η "επανάσταση" όπως την έλεγαν και εξακολουθούν αρκετοί να την λένε και σήμερα, παραχώρησε τη θέση της στους πολιτικούς το καλοκαίρι του 1974, αφού διαπίστωσε ότι όλα εξελίσσονταν επικίνδυνα για τη χώρα.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να πούμε ότι, μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, οι Έλληνες Αξιωματικοί είχαν έντονη παρουσία δύο φορές.
Μια με το πραξικόπημα και την κατάλυση της Δημοκρατίας το 1967 και μία το καλοκαίρι του 1974 με την κατάληψη της εξουσίας στην ανεξάρτητη Δημοκρατία της Κύπρου.
Δύο επεμβάσεις, οι οποίες υπήρξαν καταστροφικές για τη χώρα και τις συνέπειες των οποίων πληρώνουμε ακόμη.
Κατά την άσκηση της εξουσίας από τους Αξιωματικούς, η Αστυνομία διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο.
Έκαναν οι Αστυνομικοί τις συλλήψεις. Ενίσχυσαν τον θεσμό των κοινωνικών φρονημάτων και πάνω απ' τους μισούς Έλληνες ήταν φακελωμένοι ως εχθροί της χώρας.
Γενικά οι Αξιωματικοί της Αστυνομίας έπαιξαν ρόλο καταπιεστή των Ελλήνων.
Όλα όσα έκαναν οι Αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων.
Όλα όσα έκαναν οι Αξιωματικοί της Αστυνομίας.
Όλα όσα ταπείνωναν τον Ελληνικό λαό τα ευλογούσαν με θέρμη οι Ιεράρχες της Ελληνικής Εκκλησίας.
Αυτή ήταν η κατάσταση τότε.
Με την μεταπολίτευση έπρεπε να τιμωρηθούν ...κάποιοι ένοχοι, απ' όσους διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο σ' εκείνη την αντεθνική περίοδο.
Οι Αξιωματικοί του Στρατού τιμήθηκαν με ομόφωνες αποφάσεις της Βουλής, κατά την ψήφιση του ετήσιου προϋπολογισμού!
Οι Αξιωματικοί της Αστυνομίας έσπευσαν να κόψουν ακόμη και τα κουμπιά απ' τα ρούχα που έφεραν τον βασιλικό θυρεό.
Όλη προσέφεραν "γη και ύδωρ" στους πολιτικούς για να αποδείξουν ότι "εκτελούσαν διαταγές".
Οι Ιεράρχες της Ελληνικής Εκκλησίας, όπως πάντα ...ίδιοι.
Τον μόνο που δεν σκέπτονται είναι ο ελληνικός λαός. Ένας λαός που του αρέσει η υποταγή στη δεσποτική εξουσία.
Τελικά οι πολιτικοί μας βρήκαν τους ενόχους της ανώμαλης περιόδου και τους τιμώρησαν παραδειγματικά.
Διέλυσαν την Αγροφυλακή!
Κατά τους πολιτικούς μας την ευθύνη, για όλη την ανώμαλη κατάσταση, είχαν οι Αγροφύλακες!
Αυτά για να καταλήξω ότι δίκαιο έχει πάντα ο ισχυρός και άδικο ο αδύνατος.
Όσα και να προσφέρει κάποιος αν δεν έχει ...στηρίγματα, θα είναι πάντα αδικημένος και πάντα παραμελημένος.
Αλίμονο μάλιστα σ' εκείνους που περιμένουν αναγνώριση απ' τους απλούς πολίτες.
Θα αντιμετωπίζονται πάντοτε, όπως οι Αγροφύλακες.
ΚΡΑΧΤΗΣ (kraxtis-gr.blogspot.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου