ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΙΟΥΝΙΟΥ 2009 - ΠΗΓΗ ΕΔΩ!!
ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ θα συνέλθει η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, σε περίοδο θερινών διακοπών (πρόωρων θερινών διακοπών) για να συζητήσει, επειγόντως, την τροποποίηση του νόμου για την ποινική ευθύνη των υπουργών.
Με εντολή του πρωθυπουργού, ο υπουργός Εσωτερικών και ο υπουργός Δικαιοσύνης ζήτησαν τη σύγκληση της Επιτροπής από τον πρόεδρο της Βουλής. Γιατί; Η εξήγηση είναι απλή: Η κοινή γνώμη έχει εξοργιστεί με την σύντομη παραγραφή της ποινικής ευθύνης υπουργών. Περισσότερο, με την πρωτοφανή στα παγκόσμια κοινοβουλευτικά χρονικά αποχώρηση της πλειοψηφίας από τη Βουλή, τρις. Δύο φορές για την υπόθεση του Βατοπεδίου, μία για την υπόθεση Παυλίδη ΙΙ. Ακόμη περισσότερο, με την πρόωρη λήξη της συνόδου που επέφερε την παραγραφή.
ΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ της κυβέρνησης είναι διαφανές. Προς κατευνασμό της κοινής γνώμης, που είδε τις ποινικές ευθύνες των υπουργών της Ν.Δ. να παραγράφονται με απόφαση ρητή ή σιωπηρή της πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, δηλαδή της Ν.Δ., κίνησε η ίδια μια κοινοβουλευτική διαδικασία, που θα διόρθωνε τάχα τα θεσμικά ελαττώματα. Αποδόθηκαν στον νόμο περί ευθύνης υπουργών (το Σύνταγμα δεν αναθεωρείται ώς το 2013 και πέραν, άρα ας τροποποιήσουμε το νόμο). Το τέχνασμα ήταν και διπλό. Οχι μόνο η κυβέρνηση θα κινούσε τη διαδικασία της τροποποίησης, αλλά θα προχωρούσε συναινετικά. Και από το ΠΑΣΟΚ και από τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν εφευρεθεί ρυθμίσεις που θα αποσπούσαν την ποινική δίωξη των υπουργών από τη δικαιοδοσία της Βουλής, δηλαδή της πλειοψηφίας και θα την ανέθεταν σε δικαστικούς - με διάφορες παραλλαγές.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ είναι ότι όλες αυτές οι ευφάνταστες κινήσεις και προτάσεις δεν οδηγούν πουθενά. Είναι πράξεις θεατρικές, για να δείξει ο πολιτικός κόσμος και πρώτα απ' όλους η υπεύθυνη και υπόλογη για την εξέλιξη των ποινικών υποθέσεων που αφορούσαν σε υπουργούς της, κυβέρνηση, ότι κάτι κάνει. Ενώ δεν κάνει τίποτε. Γιατί;
Ο ΛΟΓΟΣ είναι απλός και γνωστός. Το Σύνταγμα κατισχύει του νόμου. Το πρώτο αναθεωρείται με μακρά και πολυτελή διαδικασία. Ο δεύτερος τροποποιείται με την εκάστοτε πλειοψηφία της Βουλής, οποτεδήποτε. Οταν το Σύνταγμα είναι σαφές, ρητό, κατηγορηματικό, διεξοδικό, όπως είναι το άρθρο 86 που ρυθμίζει την ποινική δίωξη των υπουργών, ο νόμος είναι δέσμιος. Δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε. Ούτε και αν ψηφιστεί με αυξημένη πλειοψηφία 2/3 ή και από όλους τους βουλευτές.
ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ προτάσεις που γίνονται προσκρούουν στο Σύνταγμα και στη λογική -όσο και αν θα ήταν πολιτικά επιθυμητό να αποσπαστεί η δίωξη των υπουργών από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και να ανατεθεί η όλη διαδικασία σε τακτικούς δικαστές, με ειδικές ρυθμίσεις. Δεν γίνεται, όμως. Λένε, π.χ., ας μετατρέψουμε σε τυπική την ουσιαστική διαδικασία που προβλέπει το Σύνταγμα σε κάθε λεπτομέρεια. Μόλις έρθουν τα στοιχεία ποινικής ευθύνης στη Βουλή, θα τα στέλνουμε πίσω σε δικαστές ή εισαγγελείς, ή συμβούλια με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εκλεγόμενα από τους βουλευτές και μετά η κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα κάνει ό,τι της πουν.
ΣΕΝΑΡΙΑ νομικής φαντασίας. Αν οι δικαστές, παρά το Σύνταγμα, προβούν σε αξιολόγηση ποινικής ευθύνης υπουργών και στείλουν το πόρισμά τους στη Βουλή για να αποφασίσει αυτή αν θα ασκήσει ή όχι δίωξη, ποιος δεσμεύει τους βουλευτές της πλειοψηφίας να αποφανθούν σύμφωνα με το πόρισμα; Κανείς. Τόσο μάλλον που το Σύνταγμα τους αφήνει αδέσμευτους να αποφασίσουν με μυστική ψηφοφορία.
ΘΑ ΑΥΤΟΔΕΣΜΕΥΘΟΥΜΕ, λένε. Πρόκειται για αυτοαναφορική πρόταση, από αυτές που οδηγούν στη μαθηματική λογική στο παράδοξο του Μπέρτραντ Ράσελ. Εκεί το παράδοξο αίρεται με την αναγωγή σε ανώτερο επίπεδο. Στο πολίτευμα, όμως, όταν πρόκειται για ποινική ευθύνη το ανώτερο επίπεδο είναι το Σύνταγμα. Αυτό πρέπει να αναθεωρηθεί, όταν έρθει η ώρα, αν δεν το ξεχάσουν πάλι. Ως τότε, οι συζητήσεις για την τροποποίηση του νόμου θα γίνονται για το θεαθήναι. Χάριν παιδιάς...
ΚΡΑΧΤΗΣ (kraxtis-gr.blogspot.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου